U psów można wyróżnić wiele kształtów i wielkości uszu. Jedne są stojące, inne oklapnięte lub kopiowane, a jeszcze inne są tak długie, iż lądują w misce jedzącego psa. Niemniej jednak spełniają tę samą funkcję. Słuch oraz zachowanie równowagi u psa jest kluczowe w pracy i podstawowym bytowaniu, dlatego kontrola stanu uszu jest ważna w utrzymaniu zdrowia psa.
Należy dbać o uszy naszego pupila.
Źródło: Shutterstock
Ucho psa, tak jak i ludzkie ma pewne zdolności do samooczyszczania się. Powstająca wydzielina zwana woskowiną chroni błonę bębenkową i kanał słuchowy przed wyschnięciem i drobnoustrojami. Ta tłusta substancja samoistnie wydostaje się z wnętrza ucha zbierając po drodze kurz, drobnoustroje i inne zanieczyszczenia (piasek, nasiona traw). Dzięki temu wnętrze ucha psa jest zabezpieczone. Dopiero z małżowiny można usunąć nadmiar woskowiny gazikiem nasączonym płynem. Należy robić to delikatnie, aby nie dopuścić do mikrourazów skóry ucha, które mogą zaatakować drobnoustroje. Nie zaleca się stosowania wody ani roztworów alkoholu, służą ku temu specjalne preparaty do nabycia w lecznicach. Piasek, nasiona traw i inne niewielkie ciała obce znajdujące się głębiej zostaną same usunięte na zewnątrz kanału wraz z woskowiną. Jeśli jednak zauważymy, że wejście do kanału słuchowego jest całkowicie zatkane, ucho jest podrażnione, a pies przechyla głowę na jedną stronę i trze ucho należy udać się do lecznicy.
Pamiętajmy, iż nie tylko ciała obce dostają się do uszu naszego pupila, mogą być to również drobnoustroje i pasożyty (np. świerzbowiec uszny). Często także alergie dotykają uszu psa ,które objawiają się zaczerwienieniami i swędzeniem. Jeśli zauważymy, iż pies często drapie się po uchu, macha głową, przechyla ją na jedną stronę, to może być to symptom infekcji. Trzeba ją rozpoznać i leczyć u lekarza weterynarii. Dodatkowo wydzielina z ucha może być obfita i nieprzyjemnie pachnieć, a małżowina stanie się opuchnięta, tkliwa i bolesna dla psa. Nieleczone zapalenie ucha zewnętrznego może się przerodzić w zapalenie ucha środkowego objawiające się gorączką, zwężonymi źrenicami i zapadniętymi oczami. Następnie, infekcja przenosi się do ucha wewnętrznego, gdzie symptomami są zaburzenia równowagi, oczopląs, wymioty. Jest to stan poważny, który nieleczony może skończyć się śmiertelnie. Na szczęście, bez otoskopu nie jest łatwo dotrzeć do wnętrza ucha.
| Nieleczone zapalenie ucha zewnętrznego może się przerodzić w zapalenie ucha środkowego objawiające się gorączką, zwężonymi źrenicami i zapadniętymi oczami. |
Jest to pole do popisu dla lekarza weterynarii. Dlatego od razu po zauważeniu pierwszych symptomów należy udać się do lecznicy i poprosić o konsultację. Lekarz przepisze leki odpowiednie do przyczyny schorzenia, a jeśli jest nieznana to przeprowadzi odpowiednie badania (np. mikroskopia wykrywająca pasożyty, bakterie). Jako wspomaganie leczenia możemy zastosować kilka kropli olejku z drzewa herbacianego o silnych właściwościach antyseptycznych (Tea Tree Oil) naniesionego na gazik, jednak zawsze pod konsultacji z lekarzem. Niektóre rasy psów są podatne na infekcje uszu, na przykład z powodu zwężenia kanału słuchowego (Yorkshire Terrier, West Highland White Terrier, Maltańczyk) lub skłonności do łojotoku (Owczarki Niemieckie).
Jak zatem ustrzec się tej uciążliwej i bądź co bądź niebezpiecznej infekcji?
Nie jest to trudne. Warto regularnie trymować lub przycinać sierść znajdującą się wewnątrz małżowiny usznej (np. u Spanieli, Pudli). Zapewniamy przez to lepszy dostęp powietrza do ucha, oraz usuwamy miejsca, do których może się przyczepić ciało obce (np. nasiona traw). Każdy kontakt z psem, który może być zarażony świerzbowcem należy zakończyć poradą lekarza weterynarii oraz obserwować uszy i zachowanie pupila. Przeciągi, również nie sprzyjają zdrowiu uszu naszego psa. Także podczas każdej kąpieli pielęgnacyjnej należy uważać, aby nie dopuścić do nalania się wody do ucha zwierzęcia oraz dobrze wysuszyć małżowiny uszne.
Podstawowa higiena i czujna obserwacja zachowań psa wystarczy, aby szybko rozpoznać objawy i rozpocząć leczenie uszu. Zaniedbania higieny i infekcje tego narządu mogą prowadzić nawet do utraty życia psa.
