Fosfor jest składnikiem, który buduje każdą komórkę w ciele, wiele z nich pomaga odżywiać. Bez niego żaden kot nie jest w stanie rosnąć i zdrowo się rozwijać.
Fosfor jest jednym z głównych składników budulcowych żywego organizmu. Jest także składnikiem związków wysokoenergetycznych, które uwalniają energię dla komórek w wyniku hydrolizy. Wchodzi w skład m. in. kwasów nukleinowych, błon komórkowych i elementów morfotycznych. Podobnie jak wapń, magazynowany jest w kościach i zębach. Bierze też udział w metabolizmie białek, tłuszczów i węglowodanów.
Bardzo rzadko spotykane są niedobory fosforu. Powodują utratę apetytu, anemię, osłabienie mięśni, zmniejszoną odporność, łamliwość kości (w wyniku wypłukiwania wapnia) i ogólne złe samopoczucie. Dużo większym problemem jest nadmiar tego składnika w diecie, który doprowadza do złego wchłaniania jelitowego wapnia, a więc zaburza gospodarkę wapniową i powoduje odkładanie się wapnia w tkankach miękkich. Skutki nadmiaru fosforu w kocim organizmie są bardzo poważne: drgawki, zaburzona praca serca, kamica nerkowa, a także zaburzenia we wchłanianiu witaminy D.
Należy pamiętać, aby utrzymać właściwe proporcje między wapniem a fosforem, gdyż składniki te muszą wzajemnie się uzupełniać i pozostawać w równowadze. Zbyt duża ilość fosforu może dawać te same objawy co niedobór wapnia przy właściwym poziomie tego pierwszego. Problemy z utrzymaniem tej równowagi mogą występować u kotów żywionych wyłącznie czystym mięsem. Także w większości garmażeryjnych produktów mięsnych znajdują się już fosforany organiczne.
Zmniejszona ilość fosforu w diecie powinna dotyczyć kotów z chorobami nerek, pęcherza i kotów sterylizowanych.
Źródła fosforu |
|
Dużą ilość fosforu zawierają wędliny (także ze względu na ich sposób wytwarzania) oraz ryby wędzone. Nie należy ich podawać kotu! Wędliny zawierają zbyt dużą ilość szkodliwych soli i konserwantów. Natomiast ryba wędzona może być nawet toksyczna, także ze względu na składniki dodawane w procesie jej wytwarzania.