Elektroterapia - czy prąd może uleczyć pupila

Elektroterapia jest jedną z podstawowych metod fizykoterapeutycznych. Oddziaływanie prądu na tkanki może być różne i zależy od wielu parametrów, takich jak: natężenie, kierunk przepływu prądu, częstotliwości impulsów i czas trwania zabiegu. W rehabilitacji wyróżniamy terapię prądem stałym i prądem impulsowym.

 

Źródło: Thinkstock

Prąd stały wykorzystuje się podczas zabiegów galwanizacji i jonoforezy. Wskazaniami do zabiegu galwanizacji są bóle stawów kręgosłupa, bóle kończyn, zaburzenia w krążeniu obwodowym oraz porażenie wiotkie mięśni. Podczas jonoforezy terapeuta wprowadza za pomocą prądu substancje lecznicze do tkanek. W zależności od tego, jaka substancja zostanie wprowadzona, osiągnąć można różny efekt terapeutyczny. Najczęściej jest to działanie przeciwbólowe, przeciwzapalne, przeciwreumatyczne lub znieczulające. Prąd o małej częstotliwości (zwany impulsowym) wykorzystuje się najczęściej przy elektrodiagnostyce, podczas której ocenia się stopień pobudliwości mięśni.

Kolejna grupa metod elektrostymulacji to tzw: przezskórna stymulacja nerwów, do której należy np.: TENS. Pobudzenie włókien czuciowych tą metodą prowadzi do uwalniania tkankowych endorfin, jak również stymuluje ich produkcję (endorfiny nazywane są hormonami szczęścia). Endorfiny łagodzą na wiele godzin czucie bólu i stymulują chore tkanki do regeneracji. Podczas terapii poprzez zmniejszanie liczby sygnałów wysyłanych przez nerwy bólowe do kory mózgowej zmniejszone zostaje uczucie bólu u pacjenta. Kolejną niewątpliwą zaletą terapii jest rozszerzenie naczyń krwionośnych w miejscu poddanym terapii. Dzięki poprawie ukrwienia skraca się czas regeneracji tkanek.

Podczas terapii przeciwbólowej wykorzystywać można również mikroamperową stymulację MES – są to prądy o bardzo małym natężeniu. Prądy diadynamiczne, stosowane w elektroterapii, są prądami zmiennymi o małej częstotliwości. Działają one przeciwbólowo, poprawiają ukrwienie danej tkanki, wpływają na pobudliwość tkanki mięśniowej. Elektroterapia prądami średniej częstotliwości ma bardzo szerokie zastosowanie. Jedna z najpopularniejszych są prądy Nemeca, czyli prądy interferencyjne. Wzięły swoją nazwę od nakładania się dwóch lub większej liczby fal. W zależności od zakresu częstotliwości, terapia działa pobudzająco dla odnerwionych mięśni, usprawnia krążenie obwodowe, działa przeciwbólowo, poprawia unerwienie tkanek, przyśpiesza resorpcję wysięków i obrzęków. Prąd o wielkiej częstotliwości nie używany jest w fizykoterapii, lecz w chirurgii np.: do koagulacji naczyń krwionośnych podczas operacji.

Efekt biologiczny, jaki wywołuje terapia prądem, zależy w dużej mierze od stopnia przewodnictwa elektrycznego. Najlepsze przewodnictwo wykazują tkanki najlepiej uwodnione, takie jak krew czy płyn mózgowo-rdzeniowy. Niezależnie jednak, jaką metodę elektroterapii wybiera terapeuta, efekt przeciwbólowy występuje niemalże podczas każdej terapii. Każdorazowo następuje poprawa unaczynienia tkanek dzięki przekrwieniu leczonej tkanki. Użycie prądu w lecznictwie i rehabilitacji ma bardzo szerokie spektrum wykorzystania.