Dziecko, nie przytulaj psa!

Pomimo kokardek, kubraczka wykończonego futerkiem czy skórzanego legowiska - pies zawsze pozostanie zwierzęciem. Nieważne czy szczekacz waży trzy kilo, czy trzydzieści trzy oraz czy jego szczęki potrafią kruszyć kości, czy są to małe ziarenka, które nikogo nie przestraszą. Pies, jako przedstawiciel rasy z długą historią i barwną przeszłością, posiada wciąż wiele instynktownych zachowań, które każdy właściciel powinien poznać i umieć rozszyfrować.

Źródło: shutterstock

Nie wszystko, co pies czyni, wywodzi się jedynie z jego około ludzkich doświadczeń. Instynkt zwierzęcia, pomimo udomowienia i przebywania wśród ludzi od setek lat, daje się czasem we znaki, zadziwiając niezaznajomionych ze zwierzęcą stroną charakteru swojego pupila. Błąd. Człowiek musi poznać przeszłość swego pupila i zachowania z tym związane, aby żyć w zrozumieniu, harmonii, a czasem nawet bezpieczeństwie.

Najważniejsze jest dobre wychowanie, tresura i właściwe reagowanie na zachowanie czworonoga. To w trakcie dorastania szczeniaka kształtujemy jego charakter, uczymy go życia w naszym mały stadzie, nagradzamy pozytywne reakcje, a ganimy te złe.

Potęga natury

Często dla właściciela prawdziwym szokiem jest pierwszy kontakt z potęgą psiej natury. Zazwyczaj ma to miejsce przy okazji okresu godowego. Pies wiedziony hormonami, ale i instynktem, jest w stanie przegryźć dziurę w siatce, wyskoczyć przez okno, uciec między nogami ukochanego pana, a już do standardu należą zastępy psich kawalerów, wystających pod bramą czy odprowadzających atrakcyjną suczkę po całym mieście. Słowem – wszystko, aby rozmnożyć się i przedłużyć linię psiego rodu. Człowiek nie wygra ze zwierzęcą potrzebą prokreacji, może jedynie starać się zmniejszyć uciążliwość okresu godowego.

Źródło: Shutterstock

Relacje dziecko-pies

O ile przypadek podwyższonej ochoty zwierzęcia na płeć przeciwną z zasady nie niesie dla człowieka żadnych zagrożeń, o tyle nieuświadomienie innych instynktownych reakcji może być już niebezpieczne. Zwłaszcza tyczy się to najmłodszych członków rodziny, którzy w swojej naiwności nie podejrzewają ukochanego Azora o możliwość ataku.

Niebezpieczne przytulanie psa

Najczęstszym problemem, który nieść może nieodwracalne konsekwencje, jest przytulanie stworzenia. Obejmowanie się jest zachowaniem typowo ludzkim. W świecie człowieka wiąże się z czułością, miłością, przyjaźnią, potrzebą bliskości. Wiele zwierząt podporządkowuje się ludzkim regułom i uczą się także nowego znaczenia objęcia, zaczynając tratować je jak dwunożni przedstawiciele stada.

Agresywne, dominujące osobniki mogą jednak odczytać ten gest w sposób zakodowany w ich świadomości od stuleci – jako początek walki. Psy w trakcie bojowego starcia obejmują się za szyję łapami, próbując powalić i zdezorientować przeciwnika przed ugryzieniem.

Agresywne zabawy

Niechcianą agresję wywołać mogą także dziecięce zabawy. Czworonóg po prostu źle znosi krzyczące walecznie w ferworze zabawy dziecko, które próbuje na niego siadać czy zrobić mu ewidentną krzywdę. Zwierzę ma problemy z interpretacją kłucia zabawkowym mieczem, patykiem, czy rzucaniem w niego nawet gumową piłką. Wzbudza to agresję i pies może zaatakować.

Ręka nie jest zabawką

Do zabawy służyć mają jedynie wybrane przez właściciela zabawki. Nie przyzwalamy na ciąganie kapci, skarpet, a przede wszystkim – kąsanie po rękach i nogach. Latorośl dla własnego bezpieczeństwa i komfortu nie może podtykać własnych części ciała. Jeśli pies pozwala sobie na zbyt dużo należy zignorować go, zakończyć zabawę i wyjść z pomieszczenia, - trzeba także dzieci nauczyć tego zachowania.

Dziecko zawsze pod kontrolą

Czym mniejsze dziecko, tym większa kontrola rodzica. Niemowlaki nie powinny w ogóle przebywać sam na sam ze zwierzakiem. Pies nie czuje przed maluchem respektu i co bardziej krewkie osobniki, mogą z błahego powodu zaatakować.

Źródło: Shutterstock

Należy nauczyć potomstwo prawidłowej zabawy z czworonogiem (np. aportowanie jest całkowicie neutralne), zachowania wobec jego rzeczy i misek z jedzeniem. Dziecko nie może zabierać niepotrzebnie własności psa czy ruszać mu jedzenia. Musi także pozwolić mu odpocząć, gdy ma na to ochotę i nie niepokoić go w przestrzeni służącej do odpoczynku. To, co dopuszczalne w przypadku dorosłego, u dziecka może nie zostać zaakceptowane i skończyć się warczeniem lub nawet kłapnięciem zębami.