Terminem dysplazji stawów łokciowych określamy zaburzenia rozwojowe prowadzące do nieprawidłowej budowy, a w konsekwencji do zwyrodnienia stawu łokciowego. Wyróżnia się cztery rodzaje nieprawidłowości w obrębie stawu łokciowego: izolowany wyrostek dodatkowy kości łokciowej, osteochndroza, oddzielony wyrostek dziobiasty przyśrodkowy kości łokciowej i niedopasowanie powierzchni stawowych.
Niezależnie od specyfikacji zmian, każda z nich określana jest mianem dysplazji stawu łokciowego. Ważnym jest fakt, iż jest to choroba wrodzona. Predysponowane są rasy duże, a w szczególności takie rasy jak: labrador retriever, golden retriever, owczarek niemiecki, berneński pies pasterski, border collie. Choroba jest poligeniczną, a wiec uwarunkowana przez wiele niekorzystnych genów – zdrowi rodzice, mogą dawać chore dzieci, a chore osobniki rodzić zdrowe.
Dla przykładu u owczarków australijskich najczęstszą zmianą jest izolowany wyrostek dziobiasty, a u 60% z nich dodatkowo występuje osteochondroza. Nie podlega jednak dyskusji, że jest to choroba genetyczna, a wiec psy dotknięte tą przypadłością nie powinny być używane w hodowli. Pierwsze objawy występują u zwierząt pomiędzy 4 a 12 miesiącem życia. Niepokojącym objawem jest kulawizna przednich kończyn, czasem nasilająca się po wysiłku. Badanie radiologiczne i ortopedyczne stanowią źródło rozpoznania choroby. Badanie RTG należy zrobić w kilku projekcjach. Zmiany nieleczone mogą doprowadzić do rozległej artrozy. Najskuteczniejszym zabiegiem jest obecnie artroskopia stawu łokciowego. Wykonana przez specjalistę daje zadowalające efekty i przywraca sprawność choremu psu.
W cięższych przypadkach zalecana jest operacja chorego stawu. Bezpośrednio po niej (przez pierwsze 3 dni) właściciel powinien wykonywać zimne okłady na staw łokciowy, aby zmniejszyć obrzęk pooperacyjny. Przez pierwsze tygodnie obowiązkowo ograniczona jest aktywność pacjenta. Do zalecanej rehabilitacji należy drenaż limfatyczny, masaż, ćwiczenie bierne zdrowych kończyn, ćwiczenia stabilizujące jak i również ćwiczenia wzmacniające mięśnie.
Terapię manualną wykonuje się minimum po upływie 12 tygodni od zabiegu. W celu przyśpieszenia regeneracji wykonuje się również laseroterapię i magnetoterapię. W przypadku gdy właściciel nie decyduje się za zabieg operacyjny, lub zmiany w obrębie stawów są niewielkie, terapeuta z powodzeniem wykorzystuje szereg technik fizykoterapeutycznych jak również ćwiczenia wzmacniające. W przypadku każdej choroby dotyczącej układu mięśniowo-szkieletowego bardzo ważna jest właściwa dieta mająca na celu kontrolowanie masy ciała.
Niestety dysplazja, niezależnie czy biodrowa, czy łokciowa występuje w rasie i nie jesteśmy w stanie jej wyeliminować, choćby dlatego, że uwarunkowana jest wieloma genami i czynnikami. Mimo wielkich starań hodowców i nienagannych wyników badań stawów u rodziców, szczenięta mogą być obarczone tym schorzeniem. Nie podlega wątpliwości, że jest to choroba genetyczna i hodowca powinien poczuwać się do odpowiedzialności za jej wystąpienie.