Dieta kociaka po osadzeniu – witaminy A i D

Pierwsze cztery miesiące życia to dla kota okres intensywnego wzrostu. Prawidłowe żywienie w tym okresie gwarantuje jego zdrowy rozwój. Zarówno nadmiar, jak i niedobór witamin może być dla młodego kota bardzo niebezpieczny.

Źródło: Shutterstock

Prawidłowo rozwijające się kocięta osiągają połowę docelowej masy ciała w pierwszych czterech miesiącach życia, a dorastają w pełni w wieku około roku. Odpowiednio zbilansowana dieta w tym okresie uwzględniać także powinna właściwe zapotrzebowanie kociąt na witaminy. Warto jednak pamiętać, że w tym przypadku zarówno niedobór jak i nadmiar wpłynąć mogą na prawidłowy rozwój kociąt.

Witamina A

Koty, jako jedyne wśród ssaków nie potrafią przekształcać beta-karotenów w witaminę A, gdyż nie posiadają enzymu, który u innych gatunków rozdziela beta-karoten na dwie cząsteczki tej witaminy. Zapotrzebowanie kota na witaminę A wynosi 9000 IU/kg suchej masy. Kot ważący 1 kg powinien przyjąć jej ok. 50 mg.

Witamina A występuje tylko w produktach pochodzenia zwierzęcego, więc istotne jest, by w diecie znalazły się jej źródła: wątróbka, tran, czy dodatek syntetycznej witaminy A. Spełnia ona w organizmie kluczowe role odpowiadając m.in. za widzenie, stan skóry i okrywy włosowej, oraz wszystkie błony śluzowe organizmu.

Ważne jest odpowiednie jej podawanie, gdyż nadmiar, czyli hiperwitaminoza spowodować może istotne zmiany w organizmie rosnącego kota. Dochodzić może do zmian w rozwoju kośćca, a także przyczepów więzadeł i torebek stawowych, co w późniejszym wieku objawiać się może deformacją kręgów szyjnych czy stawów łokciowych.

Zawartość witaminy A w wątróbce drobiowej wynosi 9300 mg w 100 g, a więc już 0,6 g takiej wątróbki zapewnia dziennie zapotrzebowanie kotu o masie 1 kilograma!

Witamina D

Koty przystosowane są do swojego mięsożernego trybu życia. Ich skóra zawiera niewielkie ilości 7-dehydrocholesterolu w skórze (prekursora witaminy D), gdyż ich organizm przekształca go głównie w cholesterol. Powoduje to, że koty syntetyzują niewielką ilość witaminy D w skórze, będąc przystosowanymi do jej wchłaniania z tłuszczu zwierzęcego. Zapotrzebowanie kota na witaminę D wynosi 500 IU/kg suchej masy.

Witamina D odpowiada za prawidłową gospodarkę wapniowo-fosforową w organizmie, a w efekcie odpowiada za prawidłową budowę kości. Stymuluje ona syntezę białka wiążącego wapń w przewodzie pokarmowym (a więc zwiększa jego wchłanianie), poprawia wchłanianie zwrotne fosforu w nerkach oraz resorpcję wapnia z kości. Bogatym jej źródłem jest wątroba, żółtko jaja kurzego oraz tłuste ryby.

Nadmierna podaż witaminy D (czy z pokarmów zwierzęcych czy syntetycznej) powoduje deformację kości oraz zwapnienie tkanek miękkich. Kot o wadze 1 kg potrzebuje dziennie 16 g masła lub 5 g żółtka jaja kurzego, aby zaspokoić zapotrzebowanie na witaminę D.