Pazury w podróży

 W miejscu przebywania

  • sprawdź lokalne przepisy dotyczące posiadaczy psów: obowiązki dotyczące wyprowadzania psa na smyczy i w kagańcu, usuwania odchodów, miejsc, do których nie wolno wprowadzać zwierząt itp. (regulują to uchwały Rady gminy);
  • pozwól zwierzakowi na poznanie nowej okolicy i oswojenie się z nią, ale w kontrolowany sposób (smycz, kaganiec, nadzór w każdym czasie);
  • uważaj na niebezpieczeństwa związane z kleszczami czy dzikimi zwierzętami (wścieklizna) – należy zwrócić uwagę na obwieszczenia, pojawiające się zwłaszcza w zalesionych okolicach, dotyczące zagrożenia wścieklizną i rozkładania szczepionek,
  • nie pozostawiaj zwierzaka bez opieki, a jeżeli już tak, to w zamkniętym pomieszczeniu, tak aby nie zgubił się w nieznanej okolicy. 

 Planując podróż bez zabierania zwierzaka

  • Zwierzaka zostawiamy pod opieką: w swoim domu, u przyjaciół lub rodziny, wcześniej przygotowując się na taką ewentualność w hotelu, pensjonacie dla zwierząt;
  • Jeżeli korzystamy z usług hotelu bądź pensjonatu dla zwierząt, powinniśmy wcześniej sprawdzić jakie zasady obowiązują w danym miejscu, jakie warunki będzie miał zwierzak oraz najlepiej zaznajomić zwierzaka z miejscem tymczasowego pobytu.
  • Pamiętajmy o należytym i czytelnym oznakowaniu zwierzaka (dane właściciela – adres/telefon) umieszczone w widocznym miejscu lub oznakować elektronicznie (czip)
    Każde zwierzę podrózujące musi mieć ważny zestaw dokumentów, w tym dane o szczepieniach. Źródło: Shutterstock

Podróżowanie za granicę – w ramach Unii Europejskiej

W większości krajów Unii Europejskiej obowiązują zharmonizowane przepisy UE dotyczące kotów, psów i fretek przewożonych w celach niekomercyjnych. Obecnie zabranie ze sobą zwierzęcia domowego w podróż pomiędzy krajami UE nie nastręcza większych trudności.

Aby możliwe było podróżowanie ze zwierzęciem, zwierze takie musi posiadać: 

 • ważne szczepienie przeciwko wściekliźnie;

Szczepienie uzyskuje ważność po upływie 21 dni od jego dokonania w przypadku pierwszego szczepienia wykonanego u zwierzęcia w wieku powyżej 3 m-ca życia. W przypadku kolejnych dawek szczepionki podawanych regularnie w odstępach zalecanych przez producenta szczepionki (dawki przypominające), szczepienie uzyskuje ważność w dniu podania dawki przypominającej szczepionki. Jeśli właściciel lub osoba odpowiedzialna za zwierzę nie posiada zaświadczenia o dokonaniu ostatniego szczepienia zwierzęcia zgodnie z zaleceniami producenta szczepionki, kolejne szczepienie jest odpowiednio traktowane jako pierwsze szczepienie i nabywa ważności po upływie 21 dni od daty jego dokonania.

 • elektroniczne urządzenie radiolokacyjne (mikroczip) lub tatuaż;

Tatuaż musi zapewniać czytelność wytatuowanego numeru. Mikroczip musi być zgodny z wymaganiami normy ISO 1784 lub Aneksu A do normy ISO 11785. W przypadku, gdy mikroczip nie spełnia wymagań żadnej z ww. norm, właściciel zwierzęcia lub opiekun, musi zapewnić możliwość odczytania numeru mikroczipu podczas jakiejkolwiek kontroli (tzn. musi dysponować czytnikiem).

 • paszport zwierzęcia domowego

Paszport wydawany jest przez uprawnionego lekarza weterynarza. Muszą się w nim znaleźć następujące informacje: imię, nazwisko i dokładny adres opiekuna, opis zwierzęcia, numer chipu i data jego wszczepienia lub numer i data nadania tatuażu. W paszporcie można umieścić zdjęcie zwierzęcia. Muszą znaleźć się w nim również wpisy o dokonanych szczepieniach, w tym  poświadczenia o ważności szczepienia przeciwko wściekliźnie, o odrobaczeniach i profilaktyce przeciwkleszczowej.

Lekarz weterynarii wystawiający paszport jednocześnie wypełnia dołączony do paszportu druk z danymi zwierzęcia i właściciela zwierzęcia, któremu wydaje paszport. Wypełniony druk, lekarz w ciągu siedmiu dni przesyła do Okręgowej Izby Lekarsko Weterynaryjnej, która dane zawarte w druku wprowadza do systemu informatycznego.

Lista lekarzy upoważnionych do wydawania paszportów znajduje się na stronie www.vetpol.org.pl.

W przypadku wjazdu na terytorium Irlandii, Malty, Szwecji lub Zjednoczonego Królestwa wymagane jest dodatkowe badanie potwierdzające skuteczność szczepienia przeciwko wściekliźnie. Potrzebne mogą być również zaświadczenia o leczeniu przeciwkleszczowym oraz przeciw tasiemcowi bąblowcowemu.

Komisja Europejska zaleca, by przed każdą podróżą ze zwierzęciem domowym zasięgnąć opinii weterynarza na temat kraju, który jest celem podróży i konkretnych okoliczności wyjazdu. Jeśli chodzi o zwierzęta inne niż koty, psy i fretki, w każdym kraju UE obowiązują przepisy krajowe.

Podróżowanie za granicę – poza Unię Europejską

W przypadku podróży do jednego z krajów sąsiadujących z UE, które uznane zostały za kraje posiadające –  w odniesieniu do wścieklizny – status zgodny ze statusem UE, możliwe jest korzystanie z paszportu zwierzęcia domowego obowiązującego w UE. Do krajów tych zaliczamy: Andorę, Islandię, Liechtenstein, Monako, Norwegii, San Marino, Szwajcarię i Państwo Watykańskie. W odniesieniu do innych krajów – obowiązują regulacje krajowe i przed wyjazdem każdorazowo należy upewnić się co do takich przepisów.

 

1 2