Śmierdząca sprawa do zbadania

Badanie kału wykonuje się najczęściej w celu poszukiwania pasożytów wewnętrznych. Idealnie by było, aby poprzedzało ono każde odrobaczenie naszego pupila. Dodatkowo wykorzystuje się je do badań strawności czy badań aktywności trypsyny w celu wykrycia zewnątrzwydzielniczej niewydolności trzustki.

W zależności od kierunku prowadzonych badań pobranie próbki wygląda inaczej. W aptece zaopatrzeć się można w specjalny pojemniczek z łopatką oraz rękawiczki. Higiena jest bardzo istotna w przypadku pobierania kału do badań, gdyż wiele pasożytów wewnętrznych przenosić się może na niedomytych rękach na człowieka od psów i kotów.

Do badania parazytologicznego w kierunku pasożytów jelitowych (nicieni, tasiemców i pierwotniaków) dostarczamy próbkę z trzech wypróżnień. Najlepiej pobrać niewielkie (około 1 cm x 1 cm) fragmenty z różnej części stolca, w tym zwłaszcza z końcowego odcinka. Próbki takie pobieramy co drugi dzień o różnych porach (raz rano, raz wieczorem). Pasożyty wewnętrzne wydalają jaja okresowo, więc istotne jest, aby próbka była różnorodna i dała odpowiedź na pytanie, czy nasz pupil jest zarobaczony.

Poszukiwania jaj wykonywane jest najczęściej metodą flotacji. W roztworze nasyconym soli rozprowadza się próbkę kału. Roztwór hipertoniczny powoduje, iż lżejsze jaja wypływają na jego powierzchnię. Pozwala to na zebranie próbki z góry i obejrzenie jej pod mikroskopem. Znalezione jaja ocenia się pod kątem wyglądu i na tej podstawie identyfikuje pasożyty wewnętrzne.

Giardia lamblia to pierwotniak często poszukiwany w badaniu kału. O ile większość tasiemców i nicieni reaguje na rutynowe odrobaczanie, ten wiciowiec potrzebuje dłuższego leczenia. Inwazja dotyczy zwłaszcza psów młodych do 2 roku życia i sięgać może nawet 88% psów. Przebiegać może bezobjawowo, ale także z brakiem apetytu, chudnięciem i biegunkami. Obraz bezobjawowy przewlekły najczęściej spotkać można u zwierząt starszych. Choroba przenosić się może na ludzi, więc jej rozpoznawanie jest bardzo istotne. Kał pobrany do badań pochodzić musi także z 3 próbek pobranych co 2 dni, gdyż siewstwo cyst jest również okresowe. Po pobraniu próbkę należy przetrzymywać w lodówce. Obecność Giardia lamblia stwierdzić można również testem immunochromatograficznym, szybkim testem płytkowym, który wykonać można bezpośrednio w lecznicy.

W kale poszukiwać można krwi utajonej. Pojawia się ona podczas krwawienia z dolnego odcinka układu pokarmowego. Przed takim badaniem wskazana jest 3-4 dniowa dieta bezmięsna!

Wręcz odwrotnie rzecz się ma w przypadku testu na wydajność trypsyny. Przed jego wykonaniem wskazana jest dieta mięsna. Ze względu na krótki okres półtrwania, a więc szybki rozpad tego enzymu, kał musi być bardzo szybko dostarczony do lecznicy, a z niej od laboratorium!

Dostępne są już szybkie testy płytkowe podobne do testów ciążowych, które potwierdzają obecność antygenów parwowirusa CPV-2 w kale u psów. Podobne testy wykrywają także parwowirusa u kotów podejrzanych o panleukopenię.

Źródło: www.kochampsy.org

 
Wykonać także można posiew, czyli badanie bakteriologiczne kału. Do tego celu najlepiej nada się kał pobrany bezpośrednio z prostnicy (a więc nie zanieczyszczony bakteriami ze środowiska zewnętrznego). W celu jego pobrania udać się najlepiej do lekarza weterynarii.

Przed badaniem kału warto zastanowić się, czego poszukujemy, jakie badanie będzie do tego celu najlepsze i jak należy pobrać próbkę, aby była maksymalnie miarodajna. Wszystkie wykonywane badania i ich wyniki powinny być zatem uzgodnione z lekarzem weterynarii.