Anomalia Pelgera-Hueta

Rzadka genetyczna anomalia, która odpowiada za osłabienie odporności organizmu. Chociaż nie doczekała się wielu fachowych opisów, warto wiedzieć, czym jest i jakie niesie ryzyko.

Anomalia Pelgera-Hueta to choroba o podłożu genetycznym. Choroba o tej skomplikowanej nazwie występuję nie tylko u psów, ale również i u ludzi. Anomalia, o której mowa, to zaburzenie w obrębie jąder komórkowych neutrofili, które chronią organizm przed drobnoustrojami.

Na podkreślenie zasługuje fakt, iż choroba ma charakter dziedziczny. osobniki z tylko jedną nieprawidłową kopią genu rozwijają się prawidłowo i nie mają objawów wskazujących na nosicielstwo. Jednak problem rodzi się dopiero, gdy dwoje partnerów hodowlanych jest ze sobą kojarzonych. Jeśli zarówno pies jak i suka posiadają po jednej nieprawidłowej kopii ich dzieci,   będą homozygotami – a więc takie płody na skutek wystąpienia u nich anomalii Palgera-Hueta będą resorbowane (wchłaniane). Dlatego też hodowcy powinni zdawać sobie sprawę z istnienia tejże jednostki chorobowej. Mimo iż jest to rzadka anomalia, może ona wystąpić i skutecznie utrudniać plany hodowlane. Suczki rodzące mioty o małej liczebności powinny być przebadane. Przyczyn resorpcji płodów jest bardzo wiele. Śmierć zarodków spowodowana być może przebytymi wcześniej infekcjami, niedoczynnością ciałek żółtych czy schorzeniami infekcyjnymi. Bardzo często resorpcje płodów przebiegać mogą w sposób niezauważony, bez żadnych objawów ze strony suki. W przypadku mało licznych miotów należy również wziąć pod uwagę wspomniane anomalie Pelgera-Hueta.

To jak choroba wpłynie na życie psa zależy od następującej zależności: u osobników z wadą heterozygotyczną choroba nie powoduje niedoborów immunologicznych, a co za tym idzie nie wzrasta ryzyko zakażeń. Leukocyty funkcjonują prawidłowo. U osobników z wadą homozygotyczną – w rozmazie krwi widać nieprawidłowe jądra leukocytów. Najczęściej jednak osobniki takie umierają jeszcze w życiu płodowym. Dodatkowo wystąpić może chondrodysplazja, czyli zaburzenie wzrostu chrząstek, jednakże nie ma jednoznacznych dowodów dotyczących korelacji choroby Pelgera-Hueta i wystąpienia wszelkiego typu deformacji w układzie kostnym. Generalnie można powiedzieć, iż choroba nie daje charakterystycznych objawów, a najczęściej amonali tej nie towarzyszą żadne objawy. Diagnoza stawiana jest na podstawie badania rozmazu krwi. Choroba jest jeszcze słabo opisana w literaturze fachowej. Wiadomo na pewno, że przypadki jej wystąpienia stwierdza się u takich ras jak foxhound amerykański, owczarek amerykański, basenji. Przede wszystkim jest to problem natury hodowlanej. Dlatego też każdorazowo przy wystąpieniu jakichkolwiek objawów opisanych powyżej warto zrobić rozmaz krwi.

Hodowla psów nie jest łatwym zagadnieniem. Należy starannie monitorować przebieg ciąży i upewnić się zawsze czy zwierzęta przeznaczone do rozrodu są zdrowe. Jeśli są nosicielami jakiejkolwiek chorób, należy uwzględnić ten fakt w doborze partnera. Nigdy nie powinno się kojarzyć ze sobą nosicieli.