Achalazja przełyku u psa

Achalazja przełyku to coś jak zgaga albo refluks u ludzi, tyle tylko że u psów przypomina to wymioty. Najogólniej rzecz ujmując, achalazja jest skutkiem nieprawidłowego przemieszczaniu się treści pokarmowej w przełyku oraz dysfunkcji odźwiernika żołądka.

Źródło: Shutterstock

Schorzenie daje o sobie znać już w wieku szczenięcym. U szczeniąt pojawia się ulewanie pokarmów. Właściciel relacjonuje to jako wymioty. Lecz nie są to wymioty prawdziwe. Pokarm nie jest nawet nadtrawiony, nie ma specyficznego zapachu soków żołądkowych, zwrócenie pokarmu odbyło się bez udziału skurczów mięśni tłoczni brzusznej.

Szczenię zwraca dopiero co połknięty pokarm i niejednokrotnie podejmuje próbę ponownego zjedzenia go. Psiaki dotknięte tym schorzeniem są wesołe, żywotne, jednakże wykazują objawy wychudzenia i są stale głodne. Podstawowym badaniem diagnostycznym jest badanie RTG z kontrastem, które pokazuje dysfunkcję fali perystaltycznej przełyku oraz brak synchronizacji rozkurczu odźwiernika żołądka.

Niekiedy powodem achalazji są wady wrodzone lub też wady rozwojowe takie jak np. przetrwały łuk aorty, który uciskając na przełyk stanowi mechaniczną przeszkodę uniemożliwiającą przejście treści pokarmowej do żołądka. W takim przypadku niezbędny jest korekcyjny zabieg operacyjny.

Obserwujemy tu pewne predyspozycje genetyczne. Otóż schorzenie dość często spotykane jest u owczarków niemieckich, foksterierów rzadziej występuje u bokserów, jamników i chartów. Achalazja może być również schorzeniem nabytym. Dotyczy wówczas zwierząt starszych, bez związku z rasą psa. Przyczyną schorzenia są wówczas najczęściej zaburzenia przewodnictwa nerwowego.

Leczenie achalazji polega na podawaniu, często lecz w małych ilościach pożywienia w stanie płynnym lub półpłynnym. Zwierzę powinno być karmione w pozycji pionowej tj. z przednimi łapkami opartymi np. o wysoki taboret. W takiej też pozycji powinno pozostawać przez około kwadransa po spożyciu pokarmu. W przypadku szczeniąt ten sposób karmienia powinien być zachowany do czasu zakończenia wzrostu fizjologicznego tj. do 12. a w przypadku dużych ras nawet do 16. miesiąca życia.

Efektywność wyleczeń sięga 80% przypadków. Dobre efekty jako leczenie wspomagające przynoszą preparaty usprawniające przewodnictwo nerwowe wraz z suplementacją witaminami z grupy B.