Ogon to koci atrybut kojarzony z tym czworonogiem prawie tak mocno, jak jego pokaźne wąsy. „Prawie”, bo przecież istnieją również koty bez ogonów. Czy wiecie, że…
Źródło: https://pixabay.com/
1. Ogon pomaga kotu utrzymać równowagę.
Oprócz tego, że jest piękną ozdobą, ogon jest tez narzędziem pomocnym w balansowaniu ciałem. Zwłaszcza, gdy kot spaceruje po wąskiej powierzchni jak płot czy oparcie kanapy. Ogon pomaga też utrzymać się na czterech łapach, kiedy zwierzę biegnie i gwałtownie skręca, na przykład w pogoni za ofiarą. To ciekawe: kot spacerujący po ogrodzeniu i patrzący w jedną stronę dla zachowania równowagi trzyma ogon skierowany w stronę przeciwną.
2. Ogon służy do komunikacji z otoczeniem.
Koty w ogromnej mierze wyrażają siebie poprzez język ciała. Ogon jest jednym z najważniejszych narzędzi tego języka. Rzut oka na ogon i już wiadomo:
- trzymany wysoko niczym antena pokazuje zadowolenie, super szczęśliwe zwierzę doda do tego jeszcze podrygujący radośnie czubek
- trzymany w dole, nisko przy ziemi, świadczy o dużym skupieniu (np. na zabawce, którą zaraz kot złapie), przy dużym stopniu ekscytacji dodatkowo delikatnie podryguje na boki
- uderzający intensywnie o podłogę świadczy o bojowym nastroju, prawdopodobnie pazury są już w pogotowiu
- napuszony, znacznie zwiększający swoją objętość, pokazuje, że czworonóg właśnie bardzo się przestraszył
3. Ogony mogą mieć różną długość, w zależności od rasy i gabarytów kota.
Długość ogona zależy od długości ciała zwierzęcia: zazwyczaj stanowi ponad połowę długości kręgosłupa. Najczęściej spotykane ogony są mniej więcej tej samej długości co kocie ciało (mierzone od punktu pomiędzy łopatkami do nasady ogona).
4. Ogon kota składa się z 40 kości.
Cały koci szkielet to 244 kości (dla porównania szkielet dorosłego człowieka ma kości jedynie 206).
5. W zależności od rasy ogon ma od 14 do 28 kręgów.
6. Niektóre koty (w tym najbardziej znany Manx) ogonów nie mają wcale.
Jednak nawet w przypadku kota bez ogona kręgi ogonowe są, przynajmniej trzy.
7. Nieposiadanie ogona nie powoduje problemów z utrzymaniem równowagi.
Ten brak zwierzę rekompensuje sobie pracą innych narządów. Bez względu na to, czy bez ogona się urodziło, czy straciło go w wypadku, nie jest wcale bardziej nieporadne od wąsaczy obdarzonych przez naturę długimi ogonami.
8. Uraz w okolicy ogona może mieć trwałe (bolesne!) konsekwencje.
Chociaż rdzeń kręgowy nie sięga daleko do ogona, zranienie w tej okolicy może powodować poważne uszkodzenie nerwów. Tam, gdzie rdzeń kręgowy się kończy, nerwy kontrolujące ogon, tylne łapy, pęcherz moczowy, jelito grube i odbyt nie są już chronione przez kości kręgosłupa, a wtedy o trwałe ubytki nietrudno. Naciągnięte lub przerwane nerwy powodują czasowy, a w gorszych przypadkach nieodwracalny, uraz objawiający się niemożnością chodzenia, trzymania ogona w górze, problemami z trzymaniem moczu lub przewlekłym bólem.
