53-letni Amerykanin Mitch Seavey wygrał jeden z najbardziej prestiżowych wyścigów psich zaprzęgów na Alasce - Iditarod. W ten sposób zapisał się w historii zawodów jako najstarsza osoba, której udało się pokonać wszystkich konkurentów.
Zwycięzca wyścigu Mitch Seavey
Źródło: Forum
Seavey wraz ze swoimi dziesięcioma psami pokonał trasę o długości ponad 1800 kilometrów pomiędzy stolicą Alaski Anchorage i położoną nad Morzem Beringa miejscowością Nome w dziewięć dni, siedem godzin i 37 minut. Łatwo policzyć, że każdego dnia jego psy przemierzały dystans około dwustu kilometrów.
Warto dodać, że ostatnia na mecie zameldowała się Christine Roalofs, której jedenaście psów dobiegło do Nome dopiero po trzynastu dniach. Najwięcej psów bo aż piętnaście biegło w zaprzęgu Amerykanina Jake'a Berkowitza i Brazylijczyka Luana Ramosa Marquesa. Z kolei syn zwycięzcy wyścigu Dallas Seavey, Jessie Royer, Ramey Smyth, Jessica Hendricks oraz Aaron Peck stworzyli zaprzęgi składające się z zaledwie siedmiu psów. Dwanaście spośród 66 zaprzęgów biorących udział w zawodach odpadło po drodze i nie zdołało w ogóle dotrzeć do Nome.
Wyścig Iditarod Trail Sled Dog Race odbywa się w marcu każdego roku i zaliczany jest do najbardziej prestiżowych zawodów sprawdzających umiejętności maszerów (przewodników psich zaprzęgów) na świecie. Pierwsi uczestnicy, którzy brali udział w tych zawodach na początku lat siedemdziesiątych (pierwszy wyścig rozegrano w 1973 roku) potrzebowali co najmniej dwudziestu dni na pokonanie liczącej prawie dwa tysiące kilometrów trasy. Jej rekord ustanowił w 2011 roku John Baker, który dotarł na metę w Nome po ośmiu dniach, dziewiętnastu godzinach i 46 minutach.
Pierwszym Europejczykiem, który wygrał zawody Iditarod na Alasce był Martin Buser ze Szwajcarii, który obecnie posiada amerykańskie obywatelstwo. Innym zwycięzcą ze „Starego Kontynentu” jest Robert Sørlie reprezentujący barwy Norwegii, który zwyciężył w wyścigu dwukrotnie w 2003 i 2005 roku. W ostatnich latach oprócz nagrody pieniężnej maszer wygrywający zawody otrzymuje dodatkowo w prezencie samochód z nadwoziem typu pick-up.
Od 2007 roku wszyscy triumfatorzy zawodów pochodzą z Alaski. W zawodach startują na tych samych zasadach mężczyźni i kobiety. Najwięcej, a dokładnie pięć zwycięstw ma na swoim koncie Rick Swenson mieszkający na co dzień w miejscowości Willmar w Minnesocie. Z kolei czterema wygranymi mogą pochwalić się Susan Butcher, Doug Swingley, Martin Buser, Jeff King oraz Lance Mackey.
Samo ukończenie wyścigu wymaga od maszera i jego psów doskonałego przygotowania pod względem fizycznym, mentalnym i logistycznym. Największym problemem są duże odległości pomiędzy poszczególnymi punktami kontrolnymi, dość strome podjazdy pod szczyty, których wysokość przekracza 1000 metrów n.p.m. oraz kapryśna pogoda. Po kilku dniach zawodów zarówno psom jak i maszerom daje się także we znaki przemęczenie spowodowane dużym wysiłkiem fizycznym oraz niewystarczającą ilością snu. Psy posiadają specjalne ubranka i ochraniacze na łapki chroniące je przed odmrożeniami, ale i tak zdarzają się sytuacje, w których niezbędna jest profesjonalna pomoc weterynaryjna. Równocześnie z wyścigiem seniorów każdego roku rozgrywana jest także młodzieżowa odmiana zawodów o nazwie Junior Iditarod, w której biorą udział maszerzy w wieku od 14 do 17 lat, a psy mają do pokonania ponad 200 kilometrów.
Innymi prestiżowymi wyścigami psich zaprzęgów rozgrywanymi na Alasce są Yukon Quest, Tustumena 200 i Kuskokwim 300. Z kolei w Europie do największych imprez o podobnym charakterze zalicza się rozgrywany głównie na terenie norweskiego regionu Finnmark wyścig o nazwie Finnmarksløpet, odbywające się w szwajcarskich i francuskich Alpach zawody La Grande Odyssée oraz rozgrywany w Pirenejach wyścig La Pirena. Z kolei w Polsce na terenie Bieszczad od kilku lat organizowany jest wyścig psich zaprzęgów o nazwie W Krainie Wilka Kager Cup.
Źródło: Alaska Dispatch, Iditarod.com, Wikipedia
