POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Piesek o przyjemnym wyglądnie i wspaniałym temperamencie, rasa idealna do towarzystwa.
POCHODZENIE
Madagaskar / Francja
WYGLĄD
Mały, wydłużony pies o sierści jak cukrowa wata i wyrazistych, ciemnych oczach. Porusza się krótkim, drobnym kroczkiem.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies do towarzystwa.
WYMAGANIA
Coton de tulear to pies zaskakująco krzepki i dziarski. Nie ma w sobie niczego z wydelikaconej miniaturki. Jednak ze względu na rodzaj sierści trudno go określić jako niewymagającego towarzysza. Nadaje się do każdych warunków, tyle że na wsi utrzymanie włosa może być trudniejsze. Będzie natomiast doskonałym psem do miejskiego mieszkania. Jest bardzo aktywny, szybki i skoczny, nie musi spacerować godzinami, bo wybiega się i wyskacze podczas zabaw, których nigdy mu dosyć. Sierść cotona, miękka i powiewna, wymaga sporo pielęgnacji. Pies wymaga dokładnego szczotkowania trzy, cztery razy w tygodniu. Często, nawet co tydzień, trzeba go kąpać. Nie gubi prawie wcale sierści i uważany jest za psa odpowiedniego dla alergików. Teoretycznie rzecz biorąc można cotona ostrzyc, ale akurat ten rodzaj sierści trudno uformować w ładną fryzurę, a ponadto budowa tego psa, zwłaszcza wysklepiony grzbiet, powoduje, że ostrzyżony wygląda niezbyt ładnie.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie to:
- radosny i stanowczy charakter
- łagodny i przyjacielski w stosunku do ludzi i psów
- przywiązanie do właściciela i rodziny
ZDROWIE
Jak wszystkie psy białe coton de tulear ma skłonność do uczuleń i zapaleń skóry. Częste u niego są zapalenia uszu. Spośród pospolitych chorób, uwarunkowanych przynajmniej częściowo genetycznie, wymienić trzeba dysplazję stawów biodrowych. Występuje ona u tej rasy zaskakująco często jak na psy tak małe - według danych amerykańskich nawet u kilkunastu procent osobników. Poza tym pojawić może się zwichnięcie rzepki kolanowej. Zdarza się postępujący zanik siatkówki (PRA) i wrodzona zaćma. Zdrowy coton jest psem zdecydowanie długowiecznym, zachowuje dobrą formę i temperament nawet powyżej 15 roku życia.
WŁAŚCICIEL
Coton to pies dla każdego, kto chce mieć wesołego, pełnego energii domowego towarzysza. Właściciel tego psa musi poradzić sobie z pielęgnacją jego sierści. Przedstawiciele tej rasy uwielbiają towarzystwo ludzi i zabawy. Mają w sobie sporo z clowna. Nadają się dla starszych dzieci i dla osób w podeszłym wieku, którym z pewnością poprawią humor. Coton jest przyjacielem całego świata, nie ma talentów stróża ani nie przejawia agresji, choć może być dość hałaśliwy, jeśli mu na to pozwolić. Szczeniaka trzeba zapoznawać z obcymi ludźmi i psami, aby nie był płochliwy. Jest bezproblemowy w kontaktach z innymi zwierzętami trzymanymi w domu.
HISTORIA
Małe, długowłose pieski do towarzystwa znane były w basenie Morza Śródziemnego już w czasach antycznych, a kształtowanie ich odrębnych ras miało miejsce w okresie renesansu. O pochodzeniu biszona z Madagaskaru opowiada się rozmaite legendy, ale bezpieczniej będzie założyć, że jest on potomkiem psów, przywożonych przez żeglarzy portugalskich, a później osadników francuskich (od roku 1643 wyspa była kolonią francuską). Psy te stały się faworytami malgaskiej arystokracji i stąd nazywane były często „królewskimi psami z Madagaskaru”, a po uzyskaniu przez ten kraj niepodległości uznano je za historyczną pamiątkę, co niestety nie uchroniło ich przed niemal zupełnym wyginięciem. W roku 1992 wprowadzono zakaz ich wywozu z wyspy. Wcześniej jednak madagaskarskie biszony znalazły się we Francji (1952) i w USA (1972). W roku 1970 na wniosek Francji rasa została uznana przez FCI pod obecną nazwą. Cotony z owego czasu mało przypominały dzisiejsze puchate, śnieżnobiałe piękności, włos miały znacznie skromniejszy, a maść najczęściej łaciatą lub całkiem szarą (do dzisiaj tak wyglądają psy na Madagaskarze). Modne stały się w latach 90. XX wieku. Obecnie poza Francją najwięcej jest ich w Finlandii, ale typ rasowy do dzisiaj nie jest jeszcze ostatecznie ustalony. W Polsce cotony hodowane są od kilkunastu lat, pozostają jednak ciągle rasą mało liczną.
