POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Ogromna popularność border collie jest największym nieszczęściem, jakie mogło się tej rasie zdarzyć. Widok prowadzanego tylko na smyczy, osowiałego lub znerwicowanego bordera, jest naprawdę wstrząsający!
POCHODZENIE
Wielka Brytania
WYGLĄD
Proporcjonalny pies o eleganckich liniach, ani lekki, ani ciężki. Porusza się w bardzo charakterystyczny sposób, niskim krokiem, jakby ciągle „przyczajony”.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies owczarski i sportowy.
WYMAGANIA
Border collie to pies PRACUJĄCY. Nie można go trzymać ot tak, jako psa do towarzystwa. Jest nieprawdopodobnie aktywny (psy z linii wystawowych trochę mniej, niż te z linii pracujących), ale nie wystarczy mu tylko ruch i bieganie – on musi coś robić! Do wyboru jest wiele zajęć – od pasienia, przez agility, flyball, frisbee, po szkolenie posłuszeństwa, i tak zwany taniec z psem. Można go trzymać w mieście, ale tylko pod warunkiem, że poświęci mu się codziennie nie pół godzinki na spacer, ale więcej niż godzinę ( a w weekend i parę godzin) na zabawy i ćwiczenia. Inaczej zdemoluje mieszkanie, a z czasem popaść może w zachowania obsesyjne lub agresywne. Pod innymi względami nie jest to pies wymagający, te z dłuższym włosem (czyli większość) trzeba w miarę regularnie szczotkować i czesać.
CHARAKTER
Cechy pożądane danej rasy to:
- inteligencja
- chęć do pracy i nauki
- chęć współpracy z człowiekiem
- łatwość w szkoleniu
- szybkie reagowanie na bodźce
- uległość
- przywiązanie do właściciela
- przyjacielskość
- brak agresji
- energiczność
ZDROWIE
Border collie to rasa stosunkowo zdrowa i odporna, niemniej jednak u psów tych częściej, niż przeciętnie występuje kilka chorób, uwarunkowanych dziedzicznie. Jedną z nich jest tak zwana anomalia oka collie (CEA), różnego stopnia zanik siatkówki, i z różnymi skutkami – od braku objawów klinicznych, aż po kompletną ślepotę. Wada ta uwarunkowana jest pojedynczym genem recesywnym, którego obecność można wykryć testem DNA. Zdarza się padaczka. Choroby układu kostnego z komponentem genetycznym to dysplazja stawów biodrowych (HD) - ciekawe, że występuje ona u rasy tak bardzo użytkowej – oraz osteochodroza, wada rozwojowa, najczęściej w obrębie stawów łokciowych., częstsza u psów, niż u suk.
WŁAŚCICIEL
Border to pies dla ludzi aktywnych i sprawnych, o sportowym zacięciu, dysponujących sporą ilością czasu. Będzie świetnym towarzyszem nastolatka, zwłaszcza takiego, który chce się pochwalić osiągnięciami sportowymi swego psa – a border collie da mu takich okazji wiele. W miastach jest już wiele sekcji agility i innych psich sportów, a gdy ktoś mieszka na wsi, można pomyśleć o nabyciu kilku owiec, albo stadka kaczek, wtedy pies będzie miał zapewnione stałe zajęcie. Ale przede wszystkim trzeba na tego psa mieć czas, bo on nigdy się nie meczy, i nigdy nie ma dosyć!
HISTORIA
Przodków collie należy szukać wśród psów owczarskich z Półwyspu Pirenejskiego, przywiezionych na Wyspy przez Celtów, a później przez Rzymian. Ich lokalne odmiany hodowane były w całej Wielkiej Brytanii, a i do dziś jest tam kilka odmian psów owczarskich, nieuznanych przez oficjalną kynologię. Ich selekcją zajęto się dopiero w XIX wieku, gdy zaczęto organizować konkursy psów owczarskich; wtedy też doceniono zalety owczarków z pogranicza Anglii i Szkocji. Księgi rodowodowe dla tych psów prowadzone były przez powstałe w 1906 roku International Sheep Dog Society, a jedynym kryterium przydatności hodowlanej były wyniki, uzyskane na próbach pracy. Nie istniał żaden wzorzec rasy, od roku 1916 nazywanej border collie, a ISDS było zdecydowanie przeciwne przerobieniu użytkowych owczarków na psy wystawowe.Wzorzec opracowany został dopiero w 1963 roku, i to w Australii, gdzie owczarki ze Szkocji sprowadzano już w XIX wieku; bez nich hodowla owiec na tak wielką skalę nie byłaby możliwa. W Wielkiej Brytanii rasa została uznana jeszcze później, bo w roku 1980. Dziś border collie są jedną z najbardziej popularnych ras, a hodowane są w coraz bardziej różniących się od siebie typach: wystawowym i użytkowym, tych ostatnich jest znacznie więcej. Do Polski rasa trafiła w latach 90. XX wieku, a dzisiaj jest niezwykle popularna, można wręcz powiedzieć, że zbyt popularna, bo są to psy dość wymagające.
