WRAŻENIA OGÓLNE

Afgan sprawia wrażenie siły i godności oraz połączonej mocy i szybkości. Wysoko i dostojnie nosi głowę.

POCHODZENIE

Mali

WYGLĄD

Wyjątkowo smukły i elegancki Azawakh sprawia wrażenie wielkiej finezji. Jego kościec i muskulatura rysują się wyraźnie pod cienką i suchą skórą. W proporcjach chart ten ma długie linie, a jego tułów wpisany jest w prostokąt stojący na krótszym boku.

UŻYTECZNOŚĆ

pies myśliwski- zwirzynę tropi za pomocą wzroku

WYMAGANIA

Pielęgnacja nie jest skomplikowana. Krótki włos psa wymaga sporadycznego przeczesywania. Charty afrykańskie wymagają podstawowego szkolenia z zakresu posłuszeństwa. Podporządkowują się jedynie swojemu właścicielowi. Nie powinny mieszkać w rodzinach z małymi dziećmi. Potrzebują dużo ruchu i aktywności fizycznej, zatem nie powinny mieszkać w miastach.

CHARAKTER

Żywy, czujny, Do obcych odnosi się z rezerwą, a niekiedy może być dziki. Umie jednak być łagodny i czuły w stosunku do osób, które akceptuje. Jest psem niezwykle dumnym i czujnym. Ma wrodzony instynkt łowiecki i terytorialny. 

ZDROWIE

Rasa ta jest generalnie zdrowa i odporna. W niektórych liniach zdarzają się epilepsja i syndrom Wobblera (choroba neurologiczna).

WŁAŚCICIEL

Pies rasy Azawakh jest niezależny i ma dominujący charakter (cecha typowa dla chartów). Czworonogi potrzebują konsekwentnego, odpowiedzialnego właściciela, który podejmie trud przeprowadzenia szkolenia z zakresu posłuszeństwa. Sloughi Tuaregów musi wiedzieć, że nie stoi na czele domowej hierarchii i bezwzględnie podporządkować się swojemu panu. O ile ustawienie relacji pies-pan nie sprawia większych problemów, o tyle relacje psa z pozostałymi członkami rodziny mogą być dość napięte. Azawakh nie nadaje się raczej dla rodzin z małymi dziećmi – nie ma cierpliwości do najmłodszych.
Do obcych podchodzą z dystansem, nie lubią się integrować. Mają jednak doskonałą pamięć i jeżeli raz pokażemy, kto jest przyjacielem, następnym razem podejdą do tej osoby z większym zaufaniem.

HISTORIA

Pierwsze charty pojawiły się na obszarze południowej Sahary już w czasach starożytnych. Pierwotnie pełniły rolę psów myśliwskich, stróżujących i towarzyszących człowiekowi. Wiadomo że towarzyszyły plemionom koczowniczym południowej Sahary w czasie polowań m.in. Tuaregom. Nomadzi, doceniając czujność czworonogów, wykorzystywali je także do pilnowania osad. W przeciwieństwie do większości chartów Azawakh często pracują w stadzie – razem odganiają drapieżniki i polują. Badania genetyczne pozwoliły ustalić, że charty pochodzą od afrykańskich psów pariasów i są blisko spokrewnione ze sloughi z północno-zachodniej Afryki. Rasa zachowała wiele cech psów pierwotnych m.in. umiejętność polowania w grupie, dużą nieufność wobec nieznanego, silnie rozwinięty instynkt stróżowania, tworzenie hierarchii w obrębie stada, specyficzne wokalizowanie, występowanie dodatkowej pary zębów przedtrzonowych oraz silnie rozwinięty instynkt kopania nor. Suki mają cieczkę tylko raz do roku.

W ojczyźnie Azawakha hodowla wygląda inaczej niż w Europie czy wśród Beduinów z północy. Nomadzi z Sahel nie stosują się do zasad selektywnej hodowli i nie wiedzą, czym jest czystość rasy. Zaraz po urodzeniu decydują, które szczenięta pozostaną przy życiu; na jedno obozowisko przypada tylko jedna suka, a ojcem zostaje dominujący samiec.