POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Szpicowaty pies średniej wielkości, o klinowatej głowie, kwadratowej sylwetce i wyraźnie opadającej linii grzbietu
POCHODZENIE
Węgry
WYGLĄD
Średniej wielkości pies pasterski o głowie w kształcie klina i stojących uszach. Linia górna wyraźnie opadająca w kierunku zadu.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies pasterski
WYMAGANIA
Dobrze znoszą warunki miejskie, jeśli mają tylko możliwość spędzania czasu w sposób bardzo aktywny.
CHARAKTER
Mudi jest rasą psów odpornych i wytrzymałych, przyzwyczajonych do pracy. Aktywne i bystre, dobrze współpracują z człowiekiem.
ZDROWIE
To generalnie zdrowa rasa, chociaż zdarzają się pewne przypadłości dziedziczne m.in. dysplazja (zwłaszcza typ B i C, głównie stawy biodrowe), „Patella Luxation” (wypadająca rzepka) oraz choroby oczu (katarakta, PRA/CEA). Dużym problemem w rasie jest również wysoki COI (współczynnik inbredu). Od pewnego czasu odnotowuje się wzrost liczby zachorowań na epilepsję. Pojawiły się także sporadyczne przypadki „Spondylozy” (choroba zwyrodnieniowa połączeń trzonów międzykręgowych), albinizmu oraz różnego rodzaju alergii.
WŁAŚCICIEL
Mudi to doskonały towarzysz życia dla osoby, która nie lubi siedzieć w jednym miejscu, uwielbia ruch i zabawę na świeżym powietrzu i nie ma wypełnionego po brzegi, dziennego grafiku. Owczarki przodują w różnego rodzaju sportach takich jak frisbee, konkursy posłuszeństwa, flyball czy śledzenie.
Lubi dzieci, chociaż nie powinien żyć w rodzinach z bardzo małymi dziećmi. Raczej toleruje inne zwierzęta. W stosunku do obcych ludzi zachowuje dystans, lecz goście wpuszczeni do domu przez opiekuna są witani przyjaźnie. Warto wspomnieć, że Mudi jest też niezwykle czujnym stróżem, który zaalarmuje o obecności obcego na swoim terytorium. Niestety, jest przy tym dość szczekliwy.
HISTORIA
Rasa powstała w XVIII i XIX wieku, najprawdopodobniej drogą kojarzeń węgierskich psów pasterskich z niemieckimi psami pasterskimi o stojących uszach.
Profesor Dezsö Fényes po raz pierwszy zaprezentował ją na wystawie psów w Budapeszcie w roku 1936. Wyglądem psy tej rasy zbliżone były do dawnego szpica pasterskiego, posiadały stojące, spiczaste uszy i kosmaty włos, krótki na głowie i na przedniej stronie kończyn. Współcześnie, bądź do niedawna Mudi nie był rasą całkowicie ujednoliconą - w latach 90. Hans Räber wspominał, że do księgi rodowodowej były wpisywane osobniki o nieznanym pochodzeniu, jednak musiały być psami pracującymi.
