POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Rasę tę wsławiła kamienna fontanna przedstawiająca skye terriera znajdująca się w Edynburgu znanego jako Greyfriars Bobby. Jej wykonanie ufundowana w 1872 baronowa Angelia Georgina Burdett-Coutts w celu upamiętnienia psa, który po śmierci swojego pana przez niemal 14 lat mieszkał przy jego grobie.
POCHODZENIE
Wielka Brytania
WYGLĄD
Mocny, krótkonogi pies, długość tułowia dwukrotnie większa od wysokości w kłębie; cały porośnięty długim, grubym włosem.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies myśliwski- norowiec, dziś hodowany do towarzystwa.
WYMAGANIA
Skye terier to pies bardzo serio, o silnym instynkcie myśliwskim, nieufny wobec obcych, i groźny dla innych zwierząt. Nie zawaha się przed użyciem zębów, gdy uzna to za potrzebne. Jedną z przyczyn niewielkiego zainteresowania tą rasą jest fakt, że zyskała reputację agresywnej i trudnej do opanowania. Jednak w ostatnich latach charakter skye terierów bardzo się poprawił, co nie znaczy, że są one psami łatwymi. Skye jest mniej aktywny od innych terierów, wystarczy mu spokojny spacer i trochę zabawy. W okresie wzrostu ruch należy wręcz ograniczać. Jest bardzo dobrym stróżem, i nie da się przekupić nikomu obcemu. Wymaga bardzo starannej socjalizacji, aby tolerował nieznane osoby i zwierzęta. Długa, sięgająca ziemi sierść jest na co dzień dość uciążliwa – właściwie po każdym spacerze w słocie i błocie najlepiej byłoby wsadzić psa do wanny, wypłukać i wysuszyć. Co tydzień trzeba go porządnie wyczesać i wyszczotkować.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie:
- silne przywiązanie do właściciela
- nieufność wobec obych
- silny charakter
- odwaga
- instynkt stróżujący
- instynkt myśliwski
ZDROWIE
Skye terier należy do ras chondroplastycznych, cechujących się skróceniem kości długich. Z taką budową związane są przejściowe kulawizny w okresie wzrostu psa, spowodowane nierównomiernym rośnięciem kości promieniowej i łokciowej. Na ogół nie wymagają interwencji lekarskiej, a tylko ograniczenia ruchu. Mimo długości psa, problemy z kręgosłupem zdarzają się u tej rasy rzadko. Specyficzną, uwarunkowaną genetycznie chorobą skye terierów jest dysplazja nerek; badania nad jej dziedziczeniem są w toku. Mogą występować także inne choroby genetyczne, bo populacja rasy jest bardzo mała i blisko ze sobą spokrewniona.
WŁAŚCICIEL
Właściciel skye teriera musi być człowiekiem spokojnym, posiadającym żelazną rękę i osobowość. Jeśli tych cech mu brakuje, może zostać całkowicie zdominowany przez psa, który z natury swej jest bardzo niezależny i twardy. Oczywiście, o rasie tej zapomnieć powinni wszyscy, którzy nade wszystko kochają puszyste dywany i czystą podłogę. Skye terier może być dobrym psem dla osób starszych, o ile są one dostatecznie stanowcze, natomiast jest zupełnie nieodpowiedni dla dzieci, którym po prostu odgryzie się, jeśli będą mu się naprzykrzać. Nie nadaje się do trzymania z innymi psami i zwierzętami domowymi.
HISTORIA
Większość ras terierów uzyskała swą obecną postać nie wcześniej niż w XIX wieku, ale ten ze szkockiej wyspy Skye wydaje się być sporo starszy - wspomina o nim już doktor Caius, lekarz nadworny Elżbiety I, który pisze, że „pies ten pochodzi z najdalszych zakątków barbarzyńskiej Szkocji, a przez długi włos nie wiadomo, gdzie ma ogon, a gdzie głowę.” O pochodzeniu skye terierów nic jednak pewnego nie wiadomo. XIX wieczne rysunki i fotografie z wyspy Skye przedstawiają wprawdzie psy o wydłużonej sylwetce, ale znacznie skromniej owłosione; były one niezastąpione w polowaniach na borsuki i wydry. Ich popularność jako psów do towarzystwa spowodowana została faktem, że Królowa Wiktoria niemal przez całe życie miała kilka skye terierów. Cechą cenioną u psów do towarzystwa, a niepolujących, był jak najdłuższy włos. Za przykładem królowej poszli i zagraniczni władcy – skye teriery stały się wręcz niezbędną ozdobą arystokratycznych domów. Pierwszy klub hodowców powstał w Szkocji w roku 1876 roku i wtedy też powstał wzorzec rasy. Przed wybuchem I Wojny Światowej należały one do najpopularniejszych psów w Wielkiej Brytanii, ale po niej nigdy już aż takiej popularności nie odzyskały. Dzisiaj są rasą wręcz nieliczną. W Polsce skye teriery znane były już w XIXI wieku, a okresie międzywojennym istniało kilka hodowli. Także i po II Wojnie Światowej znalazły się wśród pierwszych zarejestrowanych psów. Po okresie pewnej popularności w latach 60. dziś są bardzo rzadkie.
