POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Efektownie wyglądający, z przeuroczym charakterem piesek do towarzystwa. Shih tzu cieszą się coraz większym zainteresowaniem w Polsce.
POCHODZENIE
Chiny / Wielka Brytania
WYGLĄD
Pies mocnej budowy, obficie owłosiony, o aroganckim sposobie noszenia się.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies do towarzystwa.
WYMAGANIA
Shih tzu do uroczy, energiczny, ale nie męcząco aktywny pies do towarzystwa. Ze względu na długą sierść nadaje się raczej do miasta, niż na wieś; jeśli chce się go utrzymać w pełnym włosie, kosztuje to wiele pracy – czesania, regularnych kąpieli z zastosowaniem odpowiednich odżywek, a nawet papilotowania. Dlatego wiele shih tzu jest strzyżonych – we fryzurze „na pluszowego misia” wyglądają całkiem ładnie. Ale i ostrzyżonego psa trzeba choć raz w tygodniu porządnie wyszczotkować i przeczesać. Shi tzu lubią zabawę, spacery natomiast nie muszą być długie, a w dni upalne lepiej z nich w ogóle zrezygnować, aby pies nie doznał udaru cieplnego. Codziennie należy przemywać oczy, często sprawdzać stan uszu, w których łatwo o stan zapalny, i usuwać z sierści rzepy, liście i patyki.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie:
- żywe i energiczne usposobienie
- łagodność
- tolerancja wobec dzieci i innych zwierząt
- brak agresji
ZDROWIE
Będąc psem wydłużonym i mocno zbudowanym, shih tzu ma większą niż przeciętnie skłonność do chorób kręgosłupa, w tym dyskopatii. Z tego względu nie należy go uczyć niepotrzebnych sztuczek – służenia i stawania na tylnych nogach. Wrażliwym punktem są u tej rasy oczy, nie tylko narażone na urazy, ale i z często występującym entropion (podwinięcie powieki do wewnątrz, skutkujące ciągłym podrażnieniem gałki ocznej), rzadziej – zaćmą. Zdarza się u shih tzu zwężenie nozdrzy; u szczeniaka zagraża życiu, ale jeśli uda się go odchować, to w przyszłości mieć będzie tylko mniejsze lub większe trudności w oddychaniu, co groźne jest zwłaszcza przy wysokiej temperaturze. Poważniejsze choroby, występujące u tej rasy, to niedoczynność nadnerczy, objawiająca się suchością włosa i osłabieniem, oraz rodzinna nefropatia, uwarunkowana genetycznie , o śmiertelnym przebiegu. Zdarza się niedorozwój zastawki trójdzielnej serca.
WŁAŚCICIEL
Shih tzu nadaje się dla każdego, kto chce mieć miłego psa do towarzystwa, ale oczywiście nie stróża ani psa podwórzowego. Nie jest agresywny ani szczególnie hałaśliwy, poradzi sobie z nim zarówno dziecko (byle było odpowiednio delikatne, lecz stanowcze), jak i osoba w zaawansowanym wieku. Akceptuje inne psy i zwierzęta domowe. Właściciel pamiętać musi, że shih tzu to nie wydelikacony piesek pokojowy - jest dziarski, czasem dość uparty, i trzeba go traktować całkiem poważnie.
HISTORIA
Shih tzu jest potomkiem małych psów tybetańskich, dzisiaj nazywanych lhasa apso, i chińskich pekińczyków , a do jego powstania mogło dojść już w VII wieku n.e., kiedy to Chiny i Tybet połączyła wspólna religia – buddyzm w wersji lamaistycznej. W jego mitologii ważną rolę odgrywał lew, którego personifikacją stały się małe psy. „Lewki z Tybetu” i pekińczyki hodowane były w pałacu cesarskim; szczególnie „zapsiony” stał on się podczas panowania dynastii Manchu (Quing) od XVII wieku do końca cesarstwa. Ostatnia cesarzowa tej dynastii, Tzu Hsi (zm. 1908), osobiście zajmowała się prawie setką psów. Po jej śmierci hodowla psów w pałacu mocno podupadła, a po ucieczce ostatniego cesarza (1924) przestała istnieć. Wcześniej jednak kilka „lewków z Tybetu” trafiło w ręce mieszkających w Pekinie i Szanghaju Europejczyków. Rozwój tej rasy w Europie jest przede wszystkim zasługą Lady Brownrigg, która w roku 1930 z kilkoma psami powróciła do ojczyzny z Pekinu. Początkowo rejestrowane jako lhasa apso, różniły się od nich wyraźnie wyglądem, przede wszystkim okrągłą głową i krótszą kufą, toteż w roku 1934 uznane zostały za odrębną rasę i nazwane shih tzu. Dość długo pozostawały rasą mało liczną; w latach 50tych dla jej „odświeżenia” dokonano nawet kontrolowanego krycia pekińczykiem, i dopiero w końcu zeszłego wieku zyskały znaczną popularność, zwłaszcza w Skandynawii. W Polsce znane od początku lat 80tych, dzisiaj należą do najliczniejszych ras w grupie psów do towarzystwa.
