POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
PON to najpopularniejsza polska rasa na świecie. Owczarek ten ma silny instynkt zaganiający i stróżujący i kiedyś wykorzystywano go w roli psa pasterskiego. Dziś Pony są psami trzymanymi dla towarzystwa. Świetnie radzą sobie w agility, zaś w Skandynawii wykorzystuje się je jako psy ratownicze.
POCHODZENIE
Polska
WYGLĄD
Pies średniej wielkości, mocnej budowy, o długiej, kosmatej sierści, porastającej całe ciało.
UŻYTECZNOŚĆ
Niegdyś pies owczarski, dzisiaj hodowany do towarzystwa.
WYMAGANIA
Polski owczarek nizinny jest psem dość wymagającym – potrzebuje dużo ruchu, ułożenia i pielęgnacji. Jeszcze do niedawna aktywny, zajęty przez cały dzień pies wiejski, dziś w warunkach miejskich nudzi się z braku zajęcia, a znudzony jest hałaśliwy i nadpobudliwy. Trzymany na wsi jest bardzo dobrym, niekiedy zbyt głośnym stróżem; ze względu na obfitą, przemakalną sierść nie nadaje się jednak do trzymania na dworze, bo łatwo się brudzi i szybko kołtuni. Dokładnie czesać i szczotkować trzeba pona przynajmniej raz w tygodniu i kilka razy do roku kąpać, ponadto warto codziennie umyć i wyczesać brodę oraz sprawdzić stan uszu, by uchwycić pierwsze oznaki zapalenia, które zdarza się dość często. Oczywiście można pona ostrzyc, ale bardzo traci wtedy na urodzie. Jest to pies łakomy i niewybredny, problemem u ponów miejskich jest utrzymanie właściwej wagi.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie to:
- wesołe usposobienie
- czujność
- posłuszeństwo
- inteligencja
- przywiązanie do rodziny
- nieufność wobec obcych
- umiłowanie ruchu
ZDROWIE
Rasa ta miewa problemy z zapaleniem uszu i rozmaitego rodzaju uczuleniami, najczęściej na tle pokarmowym. U polskich owczarków nizinnych zdarza się dysplazja stawów biodrowych, ponadto występuje kilka chorób oczu, w tym uwarunkowany genetycznie postępujący zanik siatkówki (PRA) i wrodzona zaćma. Częsta jest niedoczynność tarczycy. Psy, u których występuje niedobór hormonów produkowanych przez ten gruczoł, są apatyczne, tyją, wydrapują się i wygryzają sierść. Konieczne jest podawanie syntetycznych hormonów. Zdrowy polski owczarek nizinny jest psem długowiecznym, dożywającym 15 i więcej lat, i do późnych lat zachowuje sprawność i doskonałe uzębienie.
WŁAŚCICIEL
Pon to pies dla osób aktywnych i stanowczych, które utrzymają go pod kontrolą – niewychowany i niewybiegany może być męczący. Jest doskonałym towarzyszem starszym dzieci. Szkolenie pona może przynieść wiele satysfakcji, bo jest to pies bardzo inteligentny i uczy się szybko, ale równie szybko się nudzi, toteż szkolenie musi być urozmaicone. Wiele ponów świetnie sprawdza się w agility. Większość polskich owczarków nizinnych bez problemów dogaduje się z innymi zwierzętami, natomiast wobec obcych ludzi są raczej nieufne. Obecnie psy te nie są już wykorzystywane w tradycyjnej roli owczarka.
HISTORIA
Przodkowie polskiego owczarka nizinnego pochodzą z Tybetu; w okresie wędrówek ludów psy te wraz z plemionami koczowników zawędrowały do Europy, a na ziemie polskie dostały się w IX wieku n.e. z Hunami. Jednak najwcześniejsza wzmianka o polskich owczarkach pochodzi dopiero z wieku XVI, kiedy to statek polskiego kupca zawitał do Szkocji. Na jego pokładzie znajdowały się trzy owczarki. W książce znakomitego przyrodnika, księdza Kluka , wydanej w roku 1779, czytamy: „Pudły pospolicie mierne, bardzo kudłate, są do nauczenia wszystkiego najsposobniejsze (….) ledwie nie znają myśli owczarza w zawracaniu owiec”. Słowem „pudel” określano wówczas rozmaite kosmate psy owczarskie. Z kolei w wieku XIX etnograf Oskar Kolberg pisał: „ Chłopi na Podlasiu trzymają psy do owiec… (….) są one małe, złe, kudłate i szczekliwe. Na wystawie po raz pierwszy pokazała te psy księżna Czetwertyńska-Grocholska w roku 1924; pochodziły one z jej majątku w Plancie k/Radzynia Podlaskiego. W latach 1924 – 1939 księżna wraz z kuzynką Różą Żółtowską z Milanowa wyhodowały kilkanaście miotów owczarków, jednak psy te nie spotkały się z większym zainteresowaniem, a podczas wojny ślad po nich zaginął. Powojenna historia rasy rozpoczęła się na Pomorzu, za sprawą Danuty Hryniewicz i jej hodowli Kordegarda. Rzadko zdarza się, aby jakaś rasa tak wiele zawdzięczała jednej tylko osobie i powstała z tak niewielkiej liczby osobników – praktycznie jednego tylko psa, o imieniu Smok z Kordegardy i dwóch-trzech suk. Większą popularność polskie owczarki nizinne zyskały w latach osiemdziesiątych zeszłego wieku, a dziś są jedyną polską rasą, znaną praktycznie na całym świecie. Poza Polską najwięcej jest ich w Finlandii, USA, Niemczech i Wielkiej Brytanii.
