POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Bearded Collie to psy o pięknym i reprezentacyjnym wyglądzie, a jednocześnie bardzo inteligentne, wesołe, przywiązane do właściciela. Są idealnymi psami pracującymi i sportowymi. Łagodne i łatwe w wychowaniu i szkoleniu nadają się dla ludzi nie mających doświadczenia z psami.
POCHODZENIE
Wielka Brytania
WYGLĄD
Średniej wielkości, szczupły, aktywny pies o wydłużonych proporcjach, nie może być ciężki ani krótkonogi.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies pasterski, dziś trzymany głównie do towarzystwa.
WYMAGANIA
Bearded collie jest psem dość wymagającym – potrzebuje dużo ruchu, ułożenia i pielęgnacji. Jeszcze do niedawna aktywny, zajęty przez cały dzień pies wiejski, dziś, w warunkach miejskich, nudzi się z braku zajęcia, a znudzony jest hałaśliwy, nerwowy i nadpobudliwy. Dobrze robi mu szkolenie, wiele bearded collie osiąga doskonałe wyniki w agility, flyballu i frisbee. Długa sierść tego psa jest dość kłopotliwa w utrzymaniu, ale decyduje o jego urodzie, warto więc poświęcić trochę czasu na cotygodniowe porządne czesanie i szczotkowanie, no i na kąpiel nierzadkiej, niż co 2 miesiące. Codziennie powinno się umyć i wyczesać brodę, a podczas cotygodniowej toalety sprawdzić stan uszu – są ciężkie, obficie owłosione, toteż nietrudno o stan zapalny.
CHARAKTER
Cechy charakterystyczne danej rasy to:
- wesołość
- odwaga
- energiczność
- inteligencja
- wszechstronność
- łatwość w szkoleniu
ZDROWIE
Dwie często występujące i tej rasy choroby, na szczęście niegroźne dla życia psa, to autoimmunologiczna niedoczynność tarczycy i choroba Addisona – niedoczynność nadnerczy. W obydwu przypadkach konieczne jest podawanie odpowiednich hormonów przez całe życie. Ponadto psy te mają większą niż przeciętna skłonność do rozmaitych alergii. Jak wszystkie psy tej wielkości, także i bearded collie jest narażony na dysplazję stawów biodrowych (HD), ale jej cięższe postaci zdarzają się stosunkowo rzadko (w badaniach amerykańskich do 7%). Spośród chorób oczu coraz częściej występuje wrodzona zaćma. Najgroźniejszą chorobą beardie jest SAS – podzastawkowe zwężenie lewego ujścia tętniczego. Choroba ta jest uwarunkowana genetycznie, ale stopień jej zaawansowania jest różny; w najcięższej postaci kończy się śmiercią. Zdrowy bearded collie jest psem długowiecznym; wiele psów tej rasy dożywa w dobrej formie ponad 15 lat.
WŁAŚCICIEL
Bearded collie jest psem dość subtelnym i „miękkim”, i potrzebuje łagodnego, spokojnego właściciela – ostre i nerwowe traktowanie może tego psa całkowicie zniszczyć, stanie się wystraszony i znerwicowany. Dla osób starszych i mało sprawnym może być zbyt żywiołowy, natomiast doskonale nadaje się dla starszych dzieci, zwłaszcza, że z natury nie jest zaczepny, nie wdaje się w bójki z psami, jest posłuszny, i bez obaw można go wypuścić na spacer a nastoletnim opiekunem. Beardie nie jest groźny dla innych zwierząt w domu; z natury przyjaźnie nastawiony do świata, nie nadaje się na stróża.
HISTORIA
Collie to collie, a shag (kudłacz) to shag! Dla szkockich pasterzy różnica ta była zupełnie oczywista. Choć dzisiaj rasa ta ma w nazwie słowo collie, to jej sposób pracy jest inny – „brodacze” posługują się raczej głosem, niż okiem, i nadają się też do pasienia bydła. Co więcej, polowano z nimi na króliki! Są poszlaki, aby przypuszczać, że do ukształtowania typu rasowego przyczyniły się polskie owczarki, sprowadzone do Szkocji w roku 1514, a także szkockie charty. Sama nazwa pojawia się po raz pierwszy w 1891 roku w książce The Dogs of Scotland, a wystawa, na której pokazały się one po raz pierwszy, miała miejsce w Edynburgu w roku 1897. Choć kilka osób podjęło próby hodowli tej rasy, to w roku 1936 nie zanotowano już żadnych nowych rejestracji. Bearded collie powstały „na nowo” już po II Wojnie, za sprawą jednej tylko osoby – pani G.O.Willison i jej hodowli Bothkennar, której założycielką była całkiem przypadkowo zakupiona gdzieś w Szkocji suka o imieniu Jeannie. Nie ma dziś na świecie psa tej rasy, którego rodowód nie sięgałby do psów p. Willison! Choć klub rasy powstał w roku 1955, to szerzej znane stały się bearded collie w Wielkiej Brytanii dopiero w latach 70tych zeszłego wieku, a kolejne lata przyniosły im popularność w całej Europie i USA. Jak to zwykle bywa z psami pasterskimi, dzisiejsze wystawowe championy mocno różnią się od swoich pracujących przodków, przede wszystkim bardzo obfitym włosem. W Polsce bearded collie hodowane są od roku 1984, ale nie zyskały większej popularności, być może dlatego, że są dość podobne do polskich owczarków nizinnych.
