POPRZEDNIĄ RASĘ ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
WRAŻENIA OGÓLNE
Maliniaki w środowisku psów sportowych i służbowych określane są mianem psiego ferrari. Wyszkolone psy pracują z ogromną pasją i zacięciem. Błyskawicznie reagują na polecenia przewodnika i bodźce z otoczenia. Wśród tych psów bywają osobniki bardzo agresywne i ostre dlatego szczenięta trzeba wybierać z dobrych hodowli.
POCHODZENIE
Belgia
WYGLĄD
Średniej wielkości, harmonijnie zbudowany pies, łączący siłę i elegancję; głowę nosi wysoko, a porusza się szybko i zwinnie.
UŻYTECZNOŚĆ
Pies owczarski, służbowy, sportowy i do towarzystwa.
WYMAGANIA
Owczarki belgijskie nadają się do trzymania zarówno na wsi, jak i w mieście, i o ile zapewni im się bardzo dużo ruchu. W przeciwnym razie mogą kompletnie zdemolować mieszkanie. Na wsi lub w domu z ogrodem są dobrymi, trochę może zbyt hałaśliwymi stróżami, na pewno nie przeoczą niczego podejrzanego. Szczenię owczarka belgijskiego wymaga od właściciela dużo wsparcia i bardzo wczesnej socjalizacji - zapoznawania się z nowymi rzeczami, miejscami i ludźmi; z tego względu miasto jest wygodniejszym miejscem do posiadania belga. Z natury nieufne belgi mają tu duże potrzeby i wymagają od właściciela spokoju i cierpliwości. Malinois jest najostrzejszym z owczarków belgijskich, a niektóre psy z linii użytkowych są mocno agresywne. Pies ten gubi sierść przez okrągły rok, w okresie jej wymiany trzeba go codziennie szczotkować.
CHARAKTER
Cechy pożądane w danej rasie to:
- żywy i pełne temperamentu charakter
- inteligencja
- zorientowanie na człowieka
- sile przewiązanie do właściciela
- reaktywność
- nieufność wobec obcych
- popęd obronny
- instynkt stróżujący
- chęć do szkolenia i pracy
- umiłowanie ruchu i zajęcia
- wrażliwe i czułe usposobienie
ZDROWIE
Belgi to do późnej starości psy aktywne i pełne temperamentu. Nie są psami chorowitymi, niemniej jednak niektóre choroby występują u nich częściej, niż przeciętnie. Zdarza się dysplazja stawów biodrowych, ale u lekkich belgów rzadko stwierdza się ją w ciężkiej postaci, i nie przeszkadza w codziennym życiu, choć oczywiście eliminuje psa ze sportu. W niektórych liniach występuje padaczka i wrodzona zaćma, poza tym zdarza się spondyloza (zniekształcające zwyrodnienie kręgów).
WŁAŚCICIEL
Owczarki malinois to nadzwyczaj energiczne, impulsywne, dość agresywne psy, wyłącznie dla osób aktywnych lubiących ruch ,długie spacery, i szkolenie. Może to być szkolenie posłuszeństwa, tropienie,frisbee i agility. Belg nie znosi nudy i monotonii ,ale też bardzo lubi unormowane życie; dobrze na niego działają rytuały w życiu codziennym. To psy, które ciągle chcą być przy człowieku, co może być męczące. Malinois zupełnie nie nadaje się dla dzieci i osób starszych, powinien trafić w ręce ludzi, mających już doświadczenie w pracy z agresywnymi psami. Belgi źle znoszą ostre traktowanie, ale wymagają od przewodnika konsekwencji. Błędy wychowawcze bardzo głęboko zapadają belgom w pamięć, i odpracowanie ich jest bardzo trudne. Pies ten ciężko zapomina traumatyczne przeżycia, jednocześnie szybko się uczy (szybciej oczywiście złych rzeczy), dlatego jest jednocześnie łatwy i bardzo trudny w prowadzeniu.
HISTORIA
Wraz z rozwojem hodowli owiec i zanikiem dużych drapieżników w całej Europie powstały rozmaite geograficzne odmiany psów owczarskich. Uwagę kynologów zwróciły one w XIX wieku i wówczas droga planowej hodowli i selekcji powstały ich obecnie znane rasy. W roku 1891 w Brukseli powstał związek hodowców owczarków, który zorganizował przegląd ich odmian i dokonał ich klasyfikacji. Pierwsza wojna światowa spowodowała znaczne straty w populacji owczarków, dlatego przez kilka lat później dopuszczone było krzyżowanie różnych odmian, a nawet wykorzystywanie psów innych, nieprzewidzianych we wzorcu umaszczeń. Owczarki belgijskie szybko zainteresowały tamtejszą policję, która szkoliła je na psy tropiące i patrolowe, a także służb celnych. Do dzisiaj cechy użytkowe są priorytetem hodowli i od psów kwalifikowanych do reprodukcji wymagane są próby pracy. Owczarek belgijski malinois pochodzi z okolic miasta o tej nazwie, a za protoplastów tej odmiany uważany jest pies o imieniu Tomy, po raz pierwszy wystawiony w roku 1899 i niespokrewnione z nim Devet i Tjop. Ich potomstwo wykazywało wybitne cechy użytkowe, a z czasem malinois stały się psem numer jeden w służbie policyjnej i granicznej. Tak pozostaje do dzisiaj – ta odmiana praktycznie nie jest, jak jej długowłosi kuzyni, hodowana na wystawy, lecz w celach użytkowych, a na wygląd zewnętrzny malinois nie zwraca się specjalnej uwagi.
