Nowofunland
ZOBACZ
POPRZEDNIĄ RASĘ
ZOBACZ
NASTĘPNĄ RASĘ
  • WRAŻENIA OGÓLNE
  • POCHODZENIE
  • WYGLĄD
  • UŻYTECZNOŚĆ
  • WYMAGANIA
  • CHARAKTER
  • ZDROWIE
  • IDEALNY WŁAŚCICIEL
  • HISTORIA

WRAŻENIA OGÓLNE

W Polce niekiedy zwany wodołazem. Nowofunland jest psem o imponującym wyglądzie i miękkim sercu. Często wykorzystuje się go w ratownictwie wodnym i dogoterapii. 

POCHODZENIE

Kanada

WYGLĄD

Masywny, prostokątny pies o mocnym kośćcu.

UŻYTECZNOŚĆ

Pomocnik rybaków i pies pociągowy, dziś pies do towarzystwa i ratownik wodny.

WYMAGANIA

Nowofundland to pies duży, potrzebuje sporo miejsca, wiec do mieszkania nadaje się nieszczególnie, także dlatego, że mocno się ślini.  Lepiej będzie się czuł w domu z ogrodem, w którym może sobie spacerować tyle, ile zechce, ale  poza tym potrzebuje spokojnych, niespiesznych spacerów. Kocha wodę.  Psa tego trzeba karmić dobrze i rozważnie, zwłaszcza w okresie wzrostu. Pielęgnacja sierści nie jest trudna, bo nie ma ona tendencji do spilśniania – wystarczy systematyczne szczotkowanie.

CHARAKTER

Cechy pożądane w danej rasie to:
- przyjacielskość
- delikatność
- łagodność
- uwielbienie do pracy w wodzie
- łatwość w szkoleniu 

ZDROWIE

Jak większość ras dużych, także i nowofundland nie należy do psów nadzwyczaj zdrowych ani długowiecznych. Częste są u tej rasy  choroby stawów i kości : dysplazja stawów biodrowych (HD) i łokciowych (ED), a ponadto młodzieńcze zapalenie kości (panostetitis) i osteochondroza. Te dwie ostatnie choroby objawiają się w okresie wzrostu kulawizną na przednie łapy; w większości przypadków wystarczy ograniczenie ruchu na okres kilku tygodni. Częściej niż przeciętnie występują choroby serca. Jedną z nich jest SAS  - podzastawkowe  zwężenie aorty.  Jest ona uwarunkowane genetycznie, i może przybierać postać od łagodnej do ciężkiej; objawy występują już w wieku  3 tygodni.   Uwarunkowane genetycznie są też występujące u nowofundlandów choroby oczu -  entropion (podwinięcie powieki do wewnątrz i stałe podrażnienie gałki ocznej) i  ektropion – wywinięcie jej  na zewnątrz, co predestynuje do stanów  zapalnych. Typowe dla dużych psów jest stałe zagrożenie skrętem żołądka, i tak jest też w przypadku tej rasy. Po jedzeniu nowofundland powinien mieć zapewniony zupełny spokój przez co najmniej godzinę.

WŁAŚCICIEL

Nowofundland jest psem dobrodusznym i łagodnym, ale ze względu na swą wielkość i siłę nie bardzo nadaje się dla osób w zaawansowanym wieku. Jest natomiast doskonałym towarzyszem dla dzieci, wobec których nigdy nie przejawia agresji; w ogóle agresja powinna być temu psu obca. Dlatego nie należy od niego oczekiwać stróżowania ani obrony. Wobec właścicieli pies ten jest serdeczny i wylewny (co bywa męczące, bo mocno się ślini!). O ile to tylko możliwe,  należy zapewnić nowofundlandczykowi możliwość popływania, a szkolenie go na ratownika wodnego może dać wiele satysfakcji.

HISTORIA

Nowofundland jest potomkiem dużych psów (pirenejczyków?), przywożonych na wyspę przez rybaków z kraju Basków,  i szpiców Wikingów, którzy docierali tam już w  XI wieku. W trudnych warunkach życia na północnej wyspie powstała ras, doskonale przystosowania do pracy. W czasach, z których pochodzą pierwsze wiadomości o psach z Nowej Fundlandii, służyły one przede wszystkim do transportowania ciężkich ładunków  wózkami i saniami,  oraz jako pomocnicy rybaków, aportujący z wody zagubione przedmioty.   Dzisiejsze nowofundlandy zawdzięczają swój wygląd hodowcom angielskim, dokąd psy z wyspy sprowadzano od początku XIX wieku. Były one zazwyczaj maści biało czarnej, takiej, jak  na rycinie z 1792 , zatytułowanej Canis terrae  nova. Modne stały się dzięki obrazom cenionego wówczas malarza – animalisty, sir Edwina Landseera. Psy czarne, dzisiaj zdecydowanie dominujące w populacji, uważane były wtedy za mniej typowe.  Zarówno pierwsza, jak i druga Wojna Światowa doprowadziły do znacznego zmniejszenia liczby nowofundlandów, tak w Wielkiej Brytanii, jak i na kontynencie;  w odbudowie rasy pomogły psy importowane z USA i Kanady. W Polsce nowofundlandy znane były już w wieku XIX i w okresie międzywojennym; po II Wojnie stale hodowane, ale znaczny wzrost popularności przyniosły dopiero ostatnie lata. Dzisiaj pełnią przede wszystkim rolę reprezentacyjnych psów do towarzystwa, a także ratowników wodnych.