O zespole suchego oka mówimy, gdy oko produkuje niedostateczną ilość łez. Sytuacja może dotyczyć zarówno jednego jak i obu oczu. Choć pewne rasy są bardziej predysponowane niż inne, jest to choroba mogąca pojawić się u każdego psa lub kota. Wiąże się z dużym dyskomfortem dla zwierzęcia i może się zakończyć utratą u niego wzroku.
Źródło: Shutterstock
Łzy wytwarzane są przez gruczoły znajdujące się w spojówce. Podczas mrugania powiek film łzowy składający się z trzech warstw rozprowadzany jest po rogówce. W ten sposób nawilża ją, oczyszcza i odżywia. Łzy zawierają również składniki pełniące funkcje ochronne przed szkodliwymi czynnikami środowiska, w tym zakaźnymi. W przypadku zaburzeń ich produkcji dochodzi do zmian zapalnych na terenie oka.
Jako przyczyny wymienia się choroby autoimmunologiczne, wrodzony niedorozwój gruczołów w spojówkach, a także urazy prowadzące do uszkodzenia tych struktur. Możliwe są też zaburzenia tła neurogennego gdy uszkodzeniu ulegną nerwy znajdujące się w części twarzowej. Ryzyko wystąpienia zespołu suchego oka wzrasta wraz z wiekiem. W większości przypadków nie jesteśmy jednak w stanie określić przyczyny zaistniałej choroby.
Do charakterystycznych objawów należą zaczerwienienie i obrzęk spojówek, wypadanie trzeciej powieki, uporczywe mruganie powiekami, lepki, trudny do usunięcia ropny wypływ zbierający się w kąciku oka i przysychający do rogówki, zmętnienie a nawet ubytki powierzchni rogówki. Zwierzę drapie się po okolicy oczu. W nieleczonych przypadkach rogówka bliznowacieje, staje się nieprzezierna i dochodzi do utraty zdolności widzenia.
Leczenie jest niezbędne dla uratowania oczu, lecz bardzo kłopotliwe ze względu na konieczność częstego aplikowania preparatów. Stosuje się miejscowo (do oka) tzw. sztuczne łzy w formie kropli lub żeli. Można je dostać u lekarza weterynarii lub korzystać z tych przeznaczonych dla ludzi. Dostępne są w aptece bez recepty. Pomocna bywa też cyklosporyna A, która zmniejsza stan zapalny. Należy pamiętać o regularnym czyszczeniu okolic oczu z gromadzącego się wysięku. Można to robić wacikiem nasączonym zwykłą przegotowaną wodą lub naparem z rumianku. W trudnych do leczenia przypadkach możliwe jest postępowanie chirurgiczne polegające na przemieszczeniu przewodu ślinianki - wtedy ślina zastępuje łzy.
