Nasza uwaga, zarówno ta pozytywna, jak i negatywna, już jest dla skaczącego psiaka sukcesem. Dla niego wszak nie jest ważne, czy wywołał reakcję złą czy dobrą, ważny jest fakt, iż w ogóle nastąpiła interakcja z człowiekiem.
Źródło: Shutterstock
Kiedy próbujemy skorygować naganne zachowanie krzycząc na psa, zamykając na siłę w innym pomieszczeniu, co gorsza bijąc szczeniaka, utrwalamy tylko niepożądane zachowania, a nawet nieświadomie je pogarszamy. Jeżeli szczenię na nas skacze, a my próbujemy go odepchnąć, ciągnąć za sierść, podnosząc ton czy też śmiejąc się z jego zachowań – wzmacniamy jego zachowanie, nagradzamy go. A nie o to przecież chodzi.
Zachowania sprzeczne
Jeśli chcemy zniwelować irytujące nas zachowanie musimy pozostać obojętni, ponieważ brak reakcji z naszej strony będzie zniechęcał psa do uporczywego skakania. Jeżeli nasza obojętność nie przyniesie jednak pożądanych efektów należy zasłonić twarz ramionami dopóki pies się nie uspokoi albo odwrócić się do niego plecami. Kolejnym krokiem w korygowaniu tego zachowania jest znalezienie zachowania sprzecznego, a dla skakania idealnym przeciwieństwem jest siedzenie. Zazwyczaj szczenięta opanowują tę komendę z łatwością i są jej uczone już od pierwszych dni szkolenia. Dlatego warto ją wykorzystać w tym przypadku. Wielu ludzi uczy swojego psa komendy „siad” wraz sygnałem optycznym, co jest bardzo pomocne. Kiedy nasz psiak siedzi nie może skakać.
Aby oduczyć naszego pupila nieznośnego skakania podczas powitania należy kazać psu usiąść idąc do drzwi czy witając się z nim rano. Za każde powstrzymanie się szczenięcia od niepożądanych czułości i wytrzymanie w siadzie, nagradzajmy go słowem, głaskaniem czy smakołykiem. Ważne jest by w ćwiczenia zaangażowali się wszyscy domownicy wydając te same polecenia, a także goście, którzy wykażą się cierpliwością i zrozumieniem. W celu utrwalenia pożądanych zachowań można wykonywać ćwiczenia z dzwonkiem do drzwi, za każdym razem podając komendę siad wraz z nagrodą. Warto poprosić o pomoc kogoś znajomego, kto będzie dzwonił do drzwi i udawał gościa, zupełnie ignorując psa. W ogrodzie należy postąpić podobnie. Widząc z oddali biegnące w naszym kierunku rozochocone szczenię od razu skupiamy jego uwagę na piłce czy smakołyku i wydajemy komendę siad.
Następnym problemem możliwym do rozwiązania dzięki znajdowaniu zachowań sprzecznych jest skakanie na meble. Szczenię w ten sposób szuka jakiegoś wygodnego miejsca by się położyć, dlatego najprostszym i najlepszym rozwiązaniem tego akurat problemu jest zapewnienie psiakowi wygodnego posłania. Oczywiście musimy mu je wskazać i tam nagradzać. Psiak nie będzie mógł obskakiwać wszystkich mebli w domu leżąc równocześnie na super komfortowym posłaniu
Kiedy nie ma cię w pobliżu
Zdarza się, że psiak skacze nie tylko na gości, ludzi wchodzących do domu czy ogrodu, ale również na przechodniów. Kiedy jesteśmy przy naszym szczenięciu to problem mamy rozwiązany, postępujemy dokładnie tak samo jak zostało to opisane powyżej, sadzamy psa i nagradzamy. Wyobraźmy sobie jednak taką sytuację, że nasz psiak biega luzem po parku a my znajdujemy się od niego na tyle daleko, że nie jesteśmy w stanie zareagować odpowiednio szybko, a nasza komenda słowna może być praktycznie nie do usłyszenia przez pupila. Obcy ludzie mogą nie wiedzieć, że psu należy wydać komendę „siad”. Wtedy najrozsądniejszym rozwiązaniem tego problemu będzie nauczenia psa siadania z dodatkowym sygnałem optycznym. Większość osób próbujących „obronić” się przed skaczącym psem podnosi dłonie do góry. Taki nowy rytuał powitalny będzie polegał na połączeniu słownej komendy siad właśnie z sygnałem optycznym polegającym na uniesieniu obu rąk z otwartymi dłońmi zwróconymi w stronę psa. Dzięki temu, kiedy pies zobaczy taki gest będzie wiedział, że powinien usiąść.
Jak go nauczyć?
Nauka reagowania na ten sygnał jest prosta. Należy stanąć przed psem i wydać mu komendę „siad”, którą pupil powinien już doskonale znać, dodając równocześnie sygnał optyczny, czyli dłonie w górze otwarte w stronę psa i nagroda. Trzeba przyzwyczaić swojego szczeniaka do tego, że wraz ze słowną komendą „siad” pokazujemy owy gest – oczywiście nagradzając. Po pewnym czasie spróbujmy wydać komendę niewerbalną, czyli bez wypowiadania „siad”. Jeżeli po wykonaniu samego sygnału optycznego pies usiądzie, oznacza to, że jest gotowy na powitalne spotkania spacerowe, nawet kiedy Ty jesteś dalej niż on.
