Jesienna depresja to problem nie tylko ludzki. Także pies może doświadczyć spadku nastroju, i podobnie jak człowiek - potrzebować pomocy w wyjściu z tego stanu.
Według definicji, depresja jest stanem słabości organizmu, który kompletnie zatracił swoją zdolność przystosowywania się do zmian środowiskowych. Również psy mogą doświadczać skutków tej choroby. Przebiega ona u nich w różnoraki sposób.
Na podstawie wieloletnich badań i obserwacji klinicznych wyodrębniono dwa stadia w ewolucji depresji u psów, mianowicie: stan depresyjny ostry (depresja reaktywna) oraz – stan depresyjny chroniczny.
W stanie depresyjnym ostrym obserwujemy przede wszystkim apatię. Pies jest zobojętniały na bodźce z otoczenia, popiskuje, nie chce jeść, pije bardo mało, dużo śpi. Charakterystycznymi cechami tego stanu są głównie anoreksja i hipersomnia (nadmierna senność). Natomiast w stanie depresyjnym chronicznym pies jest zdecydowanie mniej apatyczny. Dzieje się tak, ponieważ jego reakcje emocjonalne na bodźce o dużej intensywności są bardziej gwałtowne. Zmienia się natomiast apetyt z etapami anoreksji i bulimii, również zmienne staje się pragnienie. Jednak w tym przypadku główne zaburzenia dotyczą snu. Obserwujemy zwiększoną fazę snu paradoksalnego (REM), a także gwałtowne wybudzenia w ciągu pierwszej godziny snu. Często w okresie poprzedzającym sen pojawiają się fazy lękowe. W końcu dochodzi do zaburzenia zdolności poznawczej (rozwój wsteczny – badanie pyskiem przedmiotów, brak zachowania czystości) i utrata zdolności antycypacji, czyli przewidywania.
W obydwu przypadkach konieczna jest farmakoterapia, połączona z terapią ruchową, terapią poprzez zabawę, agility, które bez odpowiednich leków nie wystarczą. Wskazana jest również muzykoterapia: kilkunastominutowe sesje z muzyką relaksacyjną dla psów.
DEPRESJA REAKTYWNA – OSTRY STAN DEPRESYJNY
|
DEPRESJA CHRONICZNA
czasem:
|