Psy kochają nas całym swoim wielkim psim sercem. Dlatego powinniśmy zadbać o to, by działało sprawnie do końca dni naszego pupila. Zobacz jakie choroby serca i jakim rasom grożą najczęściej.
Źródło: shutterstock
Problemy kardiologiczne wynikają z wad wrodzonych lub nabytych. Czworonoga trzeba więc obserwować i badać, bo z sercem nie ma żartów. Do tego właściciele niektórych ras muszą liczyć się z tym, że ich pupil może być bardziej podatny na problemy z układem krążenia niż pies sąsiada.
Dość często wadą wrodzoną jest przetrwały przewód tętniczy. W życiu płodowym szczeniaka i kocięcia łączy on tętnice płucną z aortą. Po porodzie, kiedy płuca podejmują pracę na skutek wzrostu ciśnienia w aorcie i tętnicy płucnej następuje skurcz mięśniówki gładkiej naczyń, czego efektem jest zamknięcie się niepotrzebnego już przewodu tętniczego. Jeśli tak się nie stanie mówimy o przetrwałym przewodzie tętniczym. Zwierzę ma zauważalne trudności z oddychaniem. Męczy je suchy, uporczywy i napadowy kaszel. Niekiedy nawet zakończony odruchem wymiotnym. Kondycja malucha jest słaba, szybko się męczy, ma słaby apetyt i związaną z tym niedowagę. Jedyną szansa na uratowanie życia jest zabieg chirurgiczny korygujący wadę.
Psy i koty dorosłe cierpią z powodu zwężenia aorty na skutek zwłóknienia tkanek w jej okolicy. Utrudnia to odpływanie krwi z lewej komory do aorty. Następuje obrzęk płuc z silnie wyrażoną dusznością.
Kolejną wadą jest zwężenie ujścia tętnicy płucnej w wyniku pogrubienia i zatracenia prawidłowego kształtu zastawki. Dochodzi wtedy gromadzenia się płynu w jamach ciała oraz obrzęków kończyn. Zbierający się płyn w jamie otrzewnowej uciska na przeponę i bardzo utrudnia oddychanie.
Przyczyną niewydolności krążenia u psów, rzadziej u kotów, jest kardiomiopatia. Charakteryzuje ją dysfunkcja zarówno fazy skurczowej jak i rozkurczowej mięśnia sercowego. Schorzenie spotykane jest zwykle, jako następstwo przebytych wcześniej zapaleń mięśnia sercowego różnego tła. Wyróżnia się dwa typy kardiomiopatii: przerostową i rozstrzeniową.
Kardiomiopatię przerostową spotyka się u psów i kotów wszystkich ras w różnym wieku. Towarzyszy jej suchy uporczywy kaszel, wodobrzusze, obrzęki kończyn, duszność, chwilowe utraty przytomności i łatwe męczenie się zwierzęcia. Może ona przybierać postać kardiomiopatii koncentrycznej tzn. takiej, kiedy dochodzi do przerostu mięśnia sercowego do wewnątrz. W diagnostyce obrazowej RTG nie ma zmian wskazujących na powiększenie mięśnia sercowego, choć światło komór i przedsionków jest poważnie zmniejszone.
Natomiast kardiomiopatia przerostowa ekscentryczna charakteryzuje się przerostem mięśnia sercowego na zewnątrz. Tu już wyraźnie zmiany są uchwytne w badaniu RTG. Niezbędne jest badanie USG mięśnia sercowego tzw. „echo serca”. Ujawnia ono jednoznacznie pogrubienie ścian komór serca i przedsionków. EKG wykazuje natomiast zaburzenia rytmu komorowego i nadkomorowego.
Kardiomiopatia rozstrzeniowa spotykana jest u starszych zwierząt tj. 7-8 letnich. Częściej dotyka psów dużych. Zwierzę cierpiące na kardiomipatię rozstrzeniową wyjątkowo łatwo męczy się nawet po najmniejszym wysiłku fizycznym. RTG uwidacznia znaczne powiększenie mięśnia sercowego. USG stwierdza powiększenie światła komór serca i częstokroć zmniejszenie grubości ścian. EKG stwierdza migotanie przedsionków.
Rasy predysponowane do chorób serca to: dogi, jamniki, yorki, owczarki niemieckie, boksery, buldogi angielskie i francuskie, maltańczyki, setery, pinczery, mastify, owczarki środkowoazjatyckie, mastino napoletano, shih- tzu, pomeraniany, chihuahua, mopsy.
