Pchli targ - naturalne sposoby przeciw pchłom

Preparaty do zwalczania pcheł występują w różnych formach. Kiedyś największą popularnością cieszyły się szampony. Również dziś na rynku dostępnych jest wiele ich rodzajów. Zdecydowanie chętniej sięgają po nie właściciele psów niż kotów. Cena szamponu waha się od kilku do kilkudziesięciu złotych. Warto przy tym pamiętać, że najdroższe kosmetyki nie muszą wcale być skuteczniejsze w walce z pchłami. Niejednokrotnie dopłacamy po prostu za dodatkowe składniki, które mają poprawić wygląd sierści, uczynić ją miękką lub błyszczącą. W granicach 70 złotych można kupić także szampon w formie pianki, mający tę przewagę nad zwykłymi, że zwierzęcia nie trzeba dodatkowo moczyć.

Działanie takich kosmetyków utrzymuje się zwykle około dwóch tygodni od ich zastosowania. Po tym czasie, by zabezpieczyć czworonoga przed ponowną inwazją pasożytów, można założyć mu specjalną obrożę przeciwpchelną. Są one powszechnie dostępne i zwykle zapewniają również ochronę przed kleszczami. Najtańsze obroże można kupić już za kilkanaście złotych, zwykle jednak działają one najkrócej. Niestety większość obroży wydziela intensywny zapach, którego nie lubią nie tylko pchły lecz także ludzie, dlatego też dla zwierzaka mieszkającego w domu może nie być ona najlepszym rozwiązaniem.

Obecnie do walki z pchłami u czworonogów najczęściej używa się preparatów do zakraplania na kark zwierzęcia, czyli tak zwanych spot-on. Ich ceny są podobne do cen szamponów, za to aplikowanie znacznie łatwiejsze, wystarczy bowiem nałożyć niewielką ilość środka na grzbiet zwierzęcia. Działają za to dłużej, bo zazwyczaj przez 3 miesiące.     

Niektórzy producenci deklarują, że ich produkty dają ochronę przeciw pchłom nawet na dwa lata. Zanim podamy je naszemu pupilowi, należy jednak bardzo dokładnie zapoznać się z instrukcją. Powinna ona zawierać informację, jaką dawkę przewidziano dla jakiej masy ciała. Zanim podamy środek, musimy więc znać wagę naszego pupila. Tak jak większości środków chemicznych kropel nie można stosować u zwierząt poniżej 8 tygodnia życia. W przypadku niektórych preparatów podawany jest nawet wiek 3 miesięcy. Szczególną ostrożność należy zachować również w przypadku ciężarnych i karmiących suk. Jeśli mamy jakiekolwiek wątpliwości, lepiej nie eksperymentować na zwierzęciu, lecz zabrać je do weterynarza.

Kolejną pozycję na liście preparatów przeciwpchelnych są spraye. Przy ich kupowaniu powinno się zwrócić uwagę, czy są to środki przeznaczone do spryskiwania zwierząt, czy też aerozole do stosowania w otoczeniu psów i kotów, czyli na przykład służące do zabezpieczenia przed pasożytami budy lub legowiska. Tych drugich w żadnym wypadku nie wolno stosować bezpośrednio na sierść zwierzęcia, choć taki pomysł przychodzi do głowy niektórym posiadaczom psów. Preparaty w aerozolu, którymi pokrywa się ciało pupila, są bowiem zwykle znacznie droższe od tych do rozpylania w otoczeniu. Ich przedział cenowy to mniej więcej 60-100 złotych.

Stosując środki chemiczne, należy zawsze zachowywać ostrożność i dokładnie zapoznawać się z informacjami na ulotkach. Szczególnie powinni uważać właściciele kotów. Istnieją środki przeznaczone dla psów i kotów, są jednak również takie, które powstają ze wskazaniem na tylko jeden z tych gatunków. Nie należy tego lekceważyć. Jeśli preparat przeznaczony jest wyłącznie dla psów, nie można z oszczędności, czy braku innego środka zaaplikować go również kotu. Niektóre środki przeciwpchelne zawierają bowiem permetrynę. Ten związek chemiczny jest praktycznie nieszkodliwy dla ludzi, podobnie jak dla psów. Koty reagują na nią jednak bardzo źle. Zatrucie permetryną przejawia się między innymi paraliżem mięśni, a w niektórych sytuacjach może nawet doprowadzić do śmierci.

Zaletą nowoczesnych preparatów chemicznych przeciw pchłom są bez wątpienia szybkie działanie i duża dostępność. Trzeba jednak pamiętać, że mamy do czynienia z silnymi substancjami, które nie pozostają obojętne dla zdrowia. Środki te należy stosować wyłącznie zgodnie z ich przeznaczeniem i ściśle według instrukcji. Naszym doradcą w tej sprawie powinien być weterynarz, a nie sprzedawca ze sklepu zoologicznego.