Budowa narządu wzroku u człowieka, psa i kota ma wiele podobieństw zarówno strukturalnych jak i funkcjonalnych. Zmysł ten odpowiedzialny jest za postrzeganie pola widzenia z uwzględnieniem jego ostrości, głębokości, perspektywy i kolorystyki poszczególnych obiektów. Jednakże ludzkie postrzeganie świata różni się diametralnie od tego jakim widzą go psy i koty, a wynika to z najzwyczajniejszej subiektywnej interpretacji.
Źródło: Shutterstock
Różnice anatomiczne między budową oka ludzkiego a narządem wzroku psa czy kota powodują odmienny sposób postrzegania rzeczywistości. Przykładowo człowiek ma stosunkowo małą zdolność widzenia w ciemności. Natomiast pies w ciemnościach widzi dwa, trzy razy lepiej. Zaś niektóre koty nawet pięć razy lepiej od człowieka. Te różnice te wynikają właśnie z budowy anatomicznej siatkówki oka człowieka, psa i kota.
W siatkówce znajdują się fotoreceptory tzw. pręciki i czopki. Pręciki odpowiadają za widzenie w skąpych warunkach oświetleniowych. Czopki natomiast odpowiadają za widzenie w ciągu dnia oraz za rozpoznawanie kolorów. W psiej siatkówce oka znajduje się aż 95% pręcików i tylko 5% czopków. Dlatego pies bardzo słabo rozpoznaje kolory. Większość obrazów widzi w kolorach czarno-białych ale widzi również wiele odcieni szarości. Oko człowieka natomiast może odróżnić nawet 160 odcieni barw, które mieszczą się w przedziale długości fal od 390 do 760 milimikronów.
Interpretacja docierających bodźców świetlnych też jest inna. To co my widzimy jako czerwone, pies będzie widział jako żółte. Nasz niebieski będzie odbierany przez psa jako kolor zielony, kolor biały będzie dla niego szarym. Poza tym psy nie odróżniają kolorów pośrednich jak pomarańczowy, seledynowy, amarantowy, etc.
Różnice w postrzeganiu świata przez człowieka i inne gatunki wynikają także z umiejscowienia gałek ocznych w czaszce co bezpośrednio wpływa na pole widzenia. Gałki oczne u psa położone są bardziej doskroniowo niż u człowieka. Wynikiem tego jest ułożenie osi wzrokowych w stosunku do siebie pod kątem. U psów z zależności od rasy wynosić on może od 30 do 50 stopni.
Natomiast u człowieka obie osie wzrokowe układają się równolegle. Daje to możliwość widzenia binokularnego, stereoskopowego a co za tym bardzo plastycznego. U psa za to boczne rozmieszczenie oczu psa pozwala na szerokie obserwowanie terenu, co jednak powoduje gorsze postrzeganie głębi. Dużą zaletą psiego wzroku jest zauważenie na widnokręgu wszelkich poruszających się obiektów. Niektóre psy mogą je dostrzec nawet z odległości 800-900 metrów. Z drugiej jednak strony obiekt pozostający w bezruchu bywa czasami nie zauważony nawet z odległości kilku metrów.
Przeprowadzone badania mówią o tym, że ponad połowa populacji owczarków niemieckich i ponad 60 % rottweilerów jest krótkowidzami. Ogółem psia populacja dotknięta jest w około 20% krótkowzrocznością.
Wzrok człowieka ma o wiele lepsze możliwości akomodacji, czyli widzenia z bardzo małej odległości. Człowiek potrafi odczytywać przedmioty z odległości 7 cm, podczas gdy pies dopiero od 35-50 cm. Inne są też częstotliwości migających obrazów. Dla ludzkiego wzroku wynoszą one 50-60 Hz, dla psiego 70-80 Hz. Ten stosunkowo słaby zmysł wzroku pies doskonale kompensuje węchem i słuchem.
