Znając kulminacyjne momenty w życiu kota możemy obserwować, jak się rozwija i cieszyć się jego dorastaniem, nabywaniem nowych umiejętności. Jednocześnie kontrolując tempo i kierunek rozwoju zwierzaka unikniemy błędów, które mogą skutkować negatywnymi zachowaniami kota w przyszłości.
Źródło: Shutterstock
Koty, przez pierwsze 2 tygodnie swojego życia są całkowicie zależne od matki i niewrażliwe na wiele bodźców. Nie widzą i nie słyszą, a lokalizują matkę tylko poprzez czucie ciepła i zmysł węchu. Szybko lokalizują sutek, a po 2 tygodniach życia w chwili pojawiania się zębów następuje powolne przyzwyczajanie kociąt do innych pokarmów. Kocięta już po 5 dniach słyszą, a po 7 otwierają oczy. Jednak początkowo obraz jest zamazany. Dopiero 3 tygodnie od otwarcia oczu świat staje się wyraźny. Noworodki spędzają czas głównie na spaniu i jedzeniu. Ich zdolności ruchowe są bardzo ograniczone, wtedy głównie czołgają się, a w wieku około 3 tygodni zaczynają próby chodzenia.
Trzeci tydzień życia jest ważny dla kociąt, gdyż zaczynają zwracać większą uwagę na otaczający je świat, w tym siebie nawzajem i ludzi. Udowodniono, iż okres kres między 3 a 7 tygodniem życia to czas szybkiego rozwoju emocji i zachowań. Należy wtedy kocięta poznawać z ludzkim głosem, dotykiem, aby wpoić zwierzęciu jak najwięcej dobrych skojarzeń z człowiekiem. Jest to bardzo ważne w przyszłości, aby mieszkanie pod wspólnym dachem z kotem było przyjemne dla zwierzaka jak i człowieka. Etap socjalizacji można zacząć wcześniej, jednak nie może to powodować zbytniego podenerwowania matki, której nastrój kocięta wyczuwają i mogą negatywnie skojarzyć nasze działania. Dodatkowo, zaczynają już bez pomocy matki załatwiać swoje potrzeby fizjologiczne, więc można przystąpić do nauki czystości w domu.
Około 4 tygodnia życia pojawia się u kociąt świadomość własnego ciała, dzięki czemu będą mogły w przyszłości skakać z wysokości na cztery łapy lub utrzymywać równowagę przy pomocy ogona chodząc po barierkach. Po miesiącu życia kocięta w ramach nauki polowania dostają od matki (w miarę możliwości) żywy pokarm, przyzwyczajając się jednocześnie do żywienia pokarmem stałym. U miesięcznych kotków powoli zaczyna zmieniać się kolor tęczówki oka, gdyż u nowo narodzonych kociąt ma ona kolor niebieski lub szaro- niebieski. Okres ten może trwać nawet do drugiego roku życia kota, w zależności od wielu czynników.
Sześciotygodniowe kocięta są już bardzo ruchliwe, uwielbiają się bawić i poruszają się już jak dorosłe koty. Potrafią dbać o swoją higienę bez pomocy matki. Są już praktycznie samodzielne, oddalają się coraz bardziej od gniazda. Jest to dobry okres na dalsze oswajanie kociąt z ludźmi i innymi zwierzętami.
Po dwóch miesiącach życia koty uczą się reagować na sytuacje zagrożenia. Mogą wtedy, tak jak dorosłe osobniki uciec, zamrzeć bez ruchu lub zaatakować. Wtedy to również następuje ostateczne odstawienie młodych od sutka. Przed ukończeniem trzeciego miesiąca życia młode koty już bardzo dobrze radzą sobie w pokonywaniu przeszkód, skokach, chodzeniu po wąskich płaszczyznach. Po upływie 12 tygodni u kotów pojawia się stałe uzębienie. Wtedy można rozdzielićkoty z matką i rodzeństwem. Będziemy mieli pewność, że będą umiały zachować się zarówno w kocim, jak i ludzkim towarzystwie, co pozwoli uniknąć kłopotów behawioralnych w przyszłości spowodowanych złą socjalizacją. Dojrzałość płciową koty osiągają mając około 6 miesięcy, wtedy mogą się pojawić zachowania seksualne. Nie oznacza to jednak, że ich rozwój został zakończony. Koty są w pełni dojrzałe w wieku około 18 miesięcy, jednak czasem w zależności od rasy oraz zmienności osobniczej wiek dojrzały mogą osiągnąć mając 24 miesiące.
To, jak koty są traktowane we wczesnym dzieciństwie, będzie później miało wpływ na ich osobowość i zachowanie. Na przykład koty nie obeznane z głośnymi dźwiękami lub nagłymi ruchami mogą być lękliwe, nerwowe, bądź agresywne. Dlatego, w miarę możliwości należy jak najdłużej pozostawić kocięta w towarzystwie swoim i matki. Im więcej się od siebie nauczą, głownie poprzez zabawę i kontrolowane walki, tym lepiej będą mogły odnaleźć się w ludzkim świecie.
Dobrze zsocjalizowana kotka powinna wydać na świat pojętne kocięta. Młode wyczuwają nastrój matki i reagują podobnie do niej, ucząc się od niej wzorców zachowań przyjmując je jako odpowiednie, gdyż nie znają innych. Dlatego tak ważny jest spokój zapewniony matce, która ma na wykarmieniu młode, gdyż na pewno doskonale sprawdzi się w tej roli dając kociętom poczucie bezpieczeństwa i wspierając ich odwagę w poznawaniu ciekawego, pełnego bodźców świata.
