Dyskopatia, czyli przemieszczenie krążka międzykręgowego to poważne schorzenie. Szczególnie narażone są na nie psy o krótkich łapach, np. jamniki i bassety. Choroba bywa bolesna, ale wcześnie wykryta, może zostać opanowana.
Źródło: Shutterstock
Szczególnie predysponowane do dyskopatii są psy chondrodystroficzne, tj. psy krótkonogie w typie jamnika, basseta. Psy tego typu już w młodym wieku wykazują przyspieszone chrząstnienie krążków międzykręgowych, nazywanych także jądrami miażdżystymi. To właśnie krążki międzykręgowe z czasem ulegają zwapnieniu i doprowadzają do dyskopatii. Może do niej dojść na dwa sposoby.
W pierwszym przypadku zmiany pojawiają się błyskawicznie. Zdrowy do tej pory pies po gwałtownym ruchu doznaje porażenia kończyn tylnych. W drugim objawy porażenia narastają wolniej, aczkolwiek sukcesywnie. Stopień nasilenia objawów, a także ich rodzaj, zależą od odcinka kręgosłupa, w którym doszło do dyskopatii. Z reguły dochodzi wtedy do mniejszych lub większych, czy też całkowitych zaburzeń ruchowych kończyn tylnych. Towarzyszyć temu może przeczulica grzbietu. Kręgosłup zwierzęcia jest karpiowato wygięty, zaś mięśnie brzucha mocno napięte. Niekiedy porażony pies nie trzyma moczu i kału, wkrótce też pojawiają się u niego zaniki mięśniowe i odleżyny
Rokowanie zależy od stopnia i rodzaju niedowładów i porażeń. W porażeniu wiotkim tj. takim, kiedy pies kończyny tylne wlecze za sobą niczym foka, diagnozowanie jest zazwyczaj bardzo ostrożne. Znacznie lepsze rokowanie ma miejsce w porażeniu spastycznym,tj. takim, kiedy porażony pies przemieszczając się ciągnie kończyny pod brzuchem.
Ratunkiem dla psa z dyskopatią może być zabieg operacyjny, który może zostać wykonany na kilka sposobów. Poprzez fenestrację, laminectomię lub hemilaminektomię. Konieczne jest także prowadzenia leczenia z użyciem leków przeciwzapalnych, przeciwbólowych, witamin z grupy B. Bardzo dobrze, jeśli można skorzystać z zabiegów fizykoterapeutycznych z użyciem pola magnetycznego, leczenia za pomocą bodźców prądu stałego, diatermii, laseroterapii czy z wykorzystaniem bieżni wodnej. Oczywiście, wszystko zależy od zaleceń weterynarza.
