Manule to dziko żyjące koty zamieszkujące głównie na terenie Mongolii, Chin, Afganistanu oraz w pobliżu jeziora Bajkał. Ich charakterystyczną cechą jest specyficzny wygląd oraz masywna budowa ciała. Ponadto manule świetnie radzą sobie na terenach górskich i potrafią bezpiecznie przemieszczać się nawet po bardzo stromych zboczach. Warto poznać także inne ciekawostki dotyczące tych rzadkich i tajemniczych mruczków.
Słowo „manul” pochodzi z języka mongolskiego. Manule zostały po raz pierwszy opisane i sklasyfikowane przez niemieckiego przyrodnika Petera Pallasa w 1776 roku.
Manule sprawiają wrażenie dużych kotów, chociaż w rzeczywistości wcale nie ważą dużo więcej niż koty domowe (zwłaszcza te cierpiące na nadwagę). Puszyste futro powoduje jednak, że ich rozmiary wydają się znacznie większe.
W przeciwieństwie do kotów domowych, źrenice manuli są okrągłe, a nie podłużne.
Manule preferują chłodny i surowy klimat, dlatego często można je spotkać na stepach i w górach.
Manule mają najbardziej gęste i najdłuższe futro spośród wszystkich kotów. Dzięki temu dobrze znoszą niskie temperatury i potrafią przez długi czas polować przemieszczając po śniegu. Ponadto kolor i długość futra zmienia się w zależności od pory roku.
Manule są samotnikami prowadzącym nocny tryb życia. Większość dnia spędzają w jaskiniach lub norach zbudowanych przez inne zwierzęta. Po zapadnięciu zmroku, wyruszają na polowanie.
Samice manuli mają najkrótszy spośród wszystkich kotek okres rui, który trwa zaledwie od 26 do 42 godzin i przypada na luty lub marzec. W przypadku zapłodnienia rodzą od dwóch do sześciu kociąt w kwietniu lub maju. Młode manule przez pierwsze cztery miesiące nie oddalają się od matki, a stają się dorosłe dopiero po upływie sześciu miesięcy. Z kolei dojrzałość płciową osiągają w dziesiątym lub jedenastym miesiącu życia.
Manule najczęściej polują z ukrycia i potrafią organizować zasadzki na swoje ofiary.
Ze względu na budowę ciała, manule są kiepskimi biegaczami.
Manule potrafią wydawać różne dźwięki, niektóre z nich przypominają nawet odgłosy psów.
Źródło: Wired.com, Flickr