Wystawy psów rasowych i konkursy strzyżenia psów nie mają ze sobą prawie nic wspólnego. Prawie, bo jedyną istotną częścią wspólną jest pies, a raczej jego prezentacja. Na wystawie psów rasowych ocenia się głównie eksterier, natomiast podczas konkursów groomerskich główny nacisk kładzie się na odpowiednie zbalansowanie fryzury i taki jej dobór, by ukryć ewentualne wady anatomiczne zwierzęcia.
Źródło: Daily Mail
Organizacje, pod których patronatem organizowanie są wystawy psów, mają sporządzoną międzynarodową klasyfikację ras psów, wspólną dla wszystkich krajów członkowskich. Najbardziej popularną w Polsce organizacją kynologiczną zrzeszającą hodowców psów rasowych jest FCI czyli Federation Cynologique Internationale z siedzibą w Belgii. Istnieje ona od 1911 roku. Promuje i nadzoruje hodowlę psów rasowych w około 80 krajach. Jest jedną z największych organizacji tego typu na świecie. Opracowuje i kodyfikuje wzorce ras psów. Wydaje świadectwa urodzenia psa, czyli metrykę z numerem dla każdego rodowodowego psa. Na podstawie tej metryki można psu wyrobić rodowód. Stąd stwierdzenie rodowodowy równa się rasowy. Rasy psów według tej organizacji podzielone są na 10 grup, a grupy podzielone są na sekcje.
Członkami tej federacji nie są między innym Wielka Brytania, która stworzyła własną Brytyjską formację Kennel Club In the United Kingdom KC (UK). Prowadzi podobną działalność jak FCI, jednak uznaje mniej ras (około 200) niż FCI (ponad 300). Nie umniejsza to zasług dla światowej kynologii. KC jest organizatorem najbardziej prestiżowej i największej obecnie na świecie wystawy psów rasowych. Jest to wystawa corocznie odbywająca się w Anglii pod nazwą „Crufts”. Wydarzenie ma miejsce cyklicznie na wiosnę i przyciąga około 20 tysięcy psów. Oczywiście cały przemysł zoologiczny skupiony jest na tym wydarzeniu. Można tam znaleźć niemal wszystko, co przyda się naszemu pupilowi, od najbardziej wyszukanej szczotki po wannę do kąpieli z drzewa cedrowego. Crufts to show na najwyższym poziomie i wielkie święto dla hodowców.
Trzecią liczącą się na świecie organizacją kynologiczną jest amerykańska AKC - American Kennel Club. Prowadzi działalność podobną do KC i FCI. Jest honorowana na zasadach wzajemności przez FCI.
Wzorce niektórych ras nieco się różnią od siebie, głównie chodzi o sposób przygotowania szaty wystawowej psa. Dla przykładu, sznaucer może być przygotowany w tzw. typie amerykańskim lub niemieckim. W modelu amerykańskim zostawia się dłuższe włosy na słabiźnie i części uda. Nad oczami formuje się charakterystyczny szpiczasty daszek, który można rozdzielić po środku, wskutek czego powstają krzaczaste brwi. W typie niemieckim można zostawić daszek jednakowej długości nad oczami. Powyższe formy strzyżenia są akceptowanie przez FCI i psy mogą w takich fryzurach być prezentowane na wystawach pod patronatem tej organizacji.
Przygotowanie pudla na wystawę to prawdziwa wirtuozeria groomingu. Według FCI w Polsce dla pudla są przewidziane 4 podstawowe fryzury wystawowe: lion clip- lew, modern clip- federał, puppy clip i sadle clip. Występują jeszcze wariacje tych typów. Continental clip (odmiana Lion clip), w którym pozostawia się dodatkowe pompony na zadzie, a włosy na głowie upina się gumkami. Istnieje także Scandinavian clip będący odmianą puppy clip dla psów dorosłych.
Wśród fryzur pozawystawowych można opisać Kennel Clip czyli fryzura prosta krótka tzw. kojcowa, Lamb czyli baranek z przyciętymi uszkami do połowy. The Portuguese Lion podobny do Lion clip, ale ze zgolonymi tylnymi nogami. Natomiast typ holenderski The Dutch wygląda jak pudel zrobiony z samych pomponów.
Poza fryzurami wystawowymi mamy jeszcze całą gamę fryzur modnych i wygodnych. Cechą wspólną niemal wszystkich fryzur dla pudli jest wystrzyżony pysk, łapki i podgardle.
Pudle są wręcz idealnym materiałem do rzeźbienia przeróżnych fryzur, dlatego tak często są wykorzystywane jako modele podczas konkursów groomerskich. W groomingu nie ma aż tak drastycznie ograniczonych możliwości strzyżenia, można sobie pozwolić na nieco więcej finezji podczas strzyżenia psa w konkursie. Mnogość fryzur pozwala dobrać taką, która jest akceptowana przez regulamin konkursu, a gdy ktoś ma szczególną fantazję, może wystartować w tzw. Creative grooming gdzie nie ma ustalonych wzorów fryzur. Dozwolone jest farbowanie sierści i paznokci, lakierowanie różnych partii ciała, wycinanie wzorków, dopinanie np. piór i różnych ozdób z koralików. W ten sposób przygotowany pies może zdobyć Best In Show danego konkursu, ale wykluczony jest jego udział z konkurencji głównych, gdzie są brane pod uwagę techniki groomerskie, zbalansowanie i dobór fryzury w grupach.
Właściwie można wyróżnić dwie wiodące organizacje groomingu. Mianowicie, europejskie stowarzyszenie groomingu czyli European Grooming Association (EGA). Prezydentem jest Umberto Lehmann, jeden z najlepszych groomerów na świecie, który mieszka i prowadzi szkołę groomingu w Hiszpanii, ale z pochodzenia jest Włochem. Specjalizuje się w strzyżeniu pudli. Organizacja za główne zadania stawia sobie popularyzację szeroko rozumianego groomingu, dbanie o etykę zawodu i o ujednolicenie kryteriów oceny podczas konkursów. Jako organizacja skupiająca fachowców z wielu krajów, pragną ułatwić wymianę informacji między groomerami i informować o konkursach i seminariach organizowanych w europie.
Organizacją o podobnym charakterze, lecz innym zasięgu działania, jest amerykańskie stowarzyszenie groomerów International Judges Association for dog grooming competition. Orgazizacja zrzeszająca groomerów z całego świata również z Europejskiego Stowarzyszenia Groomerów. Jednym z założycieli był John Nash, popularyzator groomingu, założyciel Nash Academy. Wśród sędziów zrzeszonych w IJA jest również jeden Polak.
Wiodącym celem przyświecającym organizacjom groomerskim jest standaryzacja i popularyzacja zawodu i oceny groomerów. Pod patronatem organizacji przeprowadzane są konkursy groomingu i oceny umiejętności zawodników, a nie psów, jak w przypadku organizacji kynologicznych ocena psa jako przyszłego potencjalnego materiału hodowlanego.
